Aller au contenu

Conjugaison:latin/coniugo

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.


Conjugaison de coniugō


INFINITIF
 
Présent actif   Parfait actif   Futur actif
coniugāre coniugavisse coniugatūrus, -a, -um esse
 
Présent passif Parfait passif Futur passif
coniugārī coniugatus, -a, -um esse coniugatum īrī
PARTICIPE / GÉRONDIF
 
Participe   Gérondif
  SUPIN
coniugatum, coniugatū

Participe présent actif
coniugans, -antis
Participe futur actif
coniugatūrus, -a, -um
Participe parfait passif
coniugatus, -a, -um
Adjectif verbal
coniugandus, -a, -um

  Nominatif : coniugāre
Accusatif : coniugāre
Accusatif avec prép. : coniugandum
Génitif : coniugandī
Datif : coniugandō
Ablatif : coniugandō
IMPÉRATIF
 
Actif   Passif
  Présent
coniugā
coniugāte

Futur
2PS : coniugātō
3PS : coniugātō
2PP : coniugātōte
3PP : coniugantō

  Présent
coniugāre
coniugāminī

Futur
2PS : coniugātor
3PS : coniugātor
2PP : -
3PP : coniugantor

INDICATIF ACTIF
 
Présent   Imparfait   Futur
coniugō coniugābam coniugābō
coniugās coniugābās coniugābis
coniugāt coniugābat coniugābit
coniugāmus coniugābāmus coniugābimus
coniugātis coniugābātis coniugābitis
coniugant coniugābant coniugābunt
 
Parfait   Plus-que-parfait   Futur antérieur
coniugavī coniugaveram coniugaverō
coniugavistī coniugaverās coniugaveris
coniugavit coniugaverat coniugaverit
coniugavimus coniugaverāmus coniugaverimus
coniugavistis coniugaveratis coniugaveritis
coniugavērunt (coniugavēre) coniugaverant coniugaverint
SUBJONCTIF ACTIF
 
Présent   Imparfait
coniugem coniugārem
coniugēs coniugārēs
coniuget coniugāret
coniugēmus coniugārēmus
coniugētis coniugārētis
coniugent coniugārent
 
Parfait   Plus-que-parfait
coniugaverim coniugavissem
coniugaverīs coniugavissēs
coniugaverit coniugavisset
coniugaverīmus coniugavissēmus
coniugaverītis coniugavissētis
coniugaverint coniugavissent
INDICATIF PASSIF
 
Présent   Imparfait   Futur
coniugor coniugabar coniugābor
coniugāris (coniugāre) coniugabāris (coniugabāre) coniugāberis (coniugābere)
coniugātur coniugabātur coniugābitur
coniugāmur coniugabāmur coniugābimur
coniugāminī coniugabāminī coniugābiminī
coniugāntur coniugabantur coniugābuntur
 
Parfait   Plus-que-parfait   Futur antérieur
coniugatus sum coniugatus eram coniugatus erō
coniugatus es coniugatus erās coniugatus eris
coniugatus est coniugatus erat coniugatus erit
coniugati sumus coniugati erāmus coniugati erimus
coniugati estis coniugati erātis coniugati eritis
coniugati sunt coniugati erant coniugati erunt
SUBJONCTIF PASSIF
 
Présent   Imparfait
coniuger coniugārer
coniugēris (coniugēre) coniugārēris (coniugārēre)
coniugētur coniugārētur
coniugēmur coniugārēmur
coniugēminī coniugārēminī
coniugentur coniugārentur
 
Parfait   Plus-que-parfait
coniugatus sim coniugatus essem
coniugatus sīs coniugatus essēs
coniugatus sit coniugatus esset
coniugati sīmus coniugati essēmus
coniugati sītis coniugati essētis
coniugati sint coniugati essent