Conjugaison:italien/miracolare

miracolare, verbe régulier du premier groupe, conjugué avec l’auxiliaire avere.

Modes impersonnels

Mode	Présent		Passé
Infinitif	miracolare	\mi.ra.ko.ˈla.re\	avere	miracolato	\a.ˈve.re mi.ra.ko.ˈla.to\
Gérondif	miracolando	\mi.ra.ko.ˈlan.do\	avendo	miracolato	\a.ˈven.do mi.ra.ko.ˈla.to\
Participe	miracolante	\mi.ra.ko.ˈlan.te\		miracolato	\mi.ra.ko.ˈla.to\

Indicatif

Présent (io)   miracolo \mi.ˈra.ko.lo\ (tu)   miracoli \mi.ˈra.ko.li\ (lui / lei)   miracola \mi.ˈra.ko.la\ (noi)   miracoliamo \mi.ra.ko.ˈlja.mo\ (voi)   miracolate \mi.ra.ko.ˈla.te\ (loro)   miracolano \mi.ˈra.ko.la.no\	Passé composé (io)  ho miracolato \o mi.ra.ko.ˈla.to\ (tu)  hai miracolato \ˈai mi.ra.ko.ˈla.to\ (lui / lei)  ha miracolato \a mi.ra.ko.ˈla.to\ (noi)  abbiamo miracolato \ab.bj.ˈa.mo mi.ra.ko.ˈla.to\ (voi)  avete miracolato \a.ˈve.te mi.ra.ko.ˈla.to\ (loro)  hanno miracolato \ˈan.no mi.ra.ko.ˈla.to\
Imparfait (io)   miracolavo \mi.ra.ko.ˈla.vo\ (tu)   miracolavi \mi.ra.ko.ˈla.vi\ (lui / lei)   miracolava \mi.ra.ko.ˈla.va\ (noi)   miracolavamo \mi.ra.ko.la.ˈva.mo\ (voi)   miracolavate \mi.ra.ko.la.ˈva.te\ (loro)   miracolavano \mi.ra.ko.ˈla.va.no\	Plus-que-parfait (io)  avevo miracolato \a.ˈve.vomi.ra.ko.ˈla.to\ (tu)  avevi miracolato \a.ˈve.vi mi.ra.ko.ˈla.to\ (lui / lei)  aveva miracolato \a.ˈve.va mi.ra.ko.ˈla.to\ (noi)  avevamo miracolato \a.ve.ˈva.mo mi.ra.ko.ˈla.to\ (voi)  avevate miracolato \a.ve.ˈva.te mi.ra.ko.ˈla.to\ (loro)  avevano miracolato \a.ˈve.va.no mi.ra.ko.ˈla.to\
Passé simple (io)   miracolai \mi.ra.ko.ˈla.i\ (tu)   miracolasti \mi.ra.ko.ˈla.sti\ (lui / lei)   miracolò \mi.ra.ko.ˈlo\ (noi)   miracolammo \mi.ra.ko.ˈlam.mo\ (voi)   miracolaste \mi.ra.ko.ˈla.ste\ (loro)   miracolarono \mi.ra.ko.ˈla.ro.no\	Passé antérieur (io)  ebbi miracolato \ˈeb.bi mi.ra.ko.ˈla.to\ (tu)  avesti miracolato \a.ˈves.ti mi.ra.ko.ˈla.to\ (lui / lei)  ebbe miracolato \ˈeb.be mi.ra.ko.ˈla.to\ (noi)  avemmo miracolato \a.ˈvem.mo mi.ra.ko.ˈla.to\ (voi)  aveste miracolato \a.ˈves.te mi.ra.ko.ˈla.to\ (loro)  ebbero miracolato \ˈeb.be.ro mi.ra.ko.ˈla.to\
Futur simple (io)   miracolerò \mi.ra.ko.le.ˈro\ (tu)   miracolerai \mi.ra.ko.le.ˈra.i\ (lui / lei)   miracolerà \mi.ra.ko.le.ˈra\ (noi)   miracoleremo \mi.ra.ko.le.ˈre.mo\ (voi)   miracolerete \mi.ra.ko.le.ˈre.te\ (loro)   miracoleranno \mi.ra.ko.le.ˈran.no\	Futur antérieur (io)  avrò miracolato \a.ˈvro mi.ra.ko.ˈla.to\ (tu)  avrai miracolato \a.ˈvrai mi.ra.ko.ˈla.to\ (lui / lei)  avrà miracolato \a.ˈvra mi.ra.ko.ˈla.to\ (noi)  avremo miracolato \a.ˈvre.mo mi.ra.ko.ˈla.to\ (voi)  avrete miracolato \a.ˈvre.te mi.ra.ko.ˈla.to\ (loro)  avranno miracolato \a.ˈvran.no mi.ra.ko.ˈla.to\

Conditionnel

Présent (io)   miracolerei \mi.ra.ko.le.ˈre.i\ (tu)   miracoleresti \mi.ra.ko.le.ˈre.sti\ (lui / lei)   miracolerebbe \mi.ra.ko.le.ˈreb.be\ (noi)   miracoleremmo \mi.ra.ko.le.ˈrem.mo\ (voi)   miracolereste \mi.ra.ko.le.ˈre.ste\ (loro)   miracolerebbero \mi.ra.ko.le.ˈreb.be.ro\

Passé (io)  avrei miracolato \a.ˈvre.i mi.ra.ko.ˈla.to\ (tu)  avresti miracolato \a.ˈvres.ti mi.ra.ko.ˈla.to\ (lui / lei)  avrebbe miracolato \aˈ.vreb.be mi.ra.ko.ˈla.to\ (noi)  avremmo miracolato \a.ˈvrem.mo mi.ra.ko.ˈla.to\ (voi)  avreste miracolato \a.ˈvres.te mi.ra.ko.ˈla.to\ (loro)  avrebbero miracolato \a.ˈvreb.be.ro mi.ra.ko.ˈla.to\

Subjonctif

Présent che (io)   miracoli \mi.ˈra.ko.li\ che (tu)   miracoli \mi.ˈra.ko.li\ che (lui / lei)   miracoli \mi.ˈra.ko.li\ che (noi)   miracoliamo \mi.ra.ko.ˈlja.mo\ che (voi)   miracoliate \mi.ra.ko.ˈlja.te\ che (loro)   miracolino \mi.ˈra.ko.li.no\	Passé composé che (io)  abbia miracolato \ab.ˈbja mi.ra.ko.ˈla.to\ che (tu)  abbia miracolato \ab.ˈbja mi.ra.ko.ˈla.to\ che (lui / lei)  abbia miracolato \ab.ˈbja mi.ra.ko.ˈla.to\ che (noi)  abbiamo miracolato \ab.bj.ˈa.mo mi.ra.ko.ˈla.to\ che (voi)  abbiate miracolato \ab.bjˈa.te mi.ra.ko.ˈla.to\ che (loro)  abbiano miracolato \ab.ˈbj.a.no mi.ra.ko.ˈla.to\
Imparfait che (io)   miracolassi \mi.ra.ko.ˈlas.si\ che (tu)   miracolassi \mi.ra.ko.ˈlas.si\ che (lui / lei)   miracolasse \mi.ra.ko.ˈlas.se\ che (noi)   miracolassimo \mi.ra.ko.las.ˈsi.mo\ che (voi)   miracolaste \mi.ra.ko.ˈla.ste\ che (loro)   miracolassero \mi.ra.ko.ˈlas.se.ro\	Plus-que-parfait che (io)  avessi miracolato \a.ˈves.si mi.ra.ko.ˈla.to\ che (tu)  avessi miracolato \a.ˈves.si mi.ra.ko.ˈla.to\ che (lui / lei)  avesse miracolato \a.ˈves.sa mi.ra.ko.ˈla.to\ che (noi)  avessimo miracolato \a.ves.ˈsi.mo mi.ra.ko.ˈla.to\ che (voi)  aveste miracolato \a.ˈves.te mi.ra.ko.ˈla.to\ che (loro)  avessero miracolato \a.ˈves.se.ro mi.ra.ko.ˈla.to\

Impératif

Présent affirmatif (tu)  miracola \mi.ˈra.ko.la\ (Lei)   miracoli \mi.ˈra.ko.li\ (noi)  miracoliamo \mi.ra.ko.ˈlja.mo\ (voi)  miracolate \mi.ra.ko.ˈla.te\ (Loro)  miracolino \mi.ˈra.ko.li.no\

Présent négatif (tu) non   miracolare \ˈnon mi.ra.ko.ˈla.re\ (Lei) non  miracoli \ˈnon mi.ˈra.ko.li\ (noi) non  miracoliamo \ˈnon mi.ra.ko.ˈlja.mo\ (voi) non  miracolate \ˈnon mi.ra.ko.ˈla.te\ (Loro) non  miracolino \ˈnon mi.ˈra.ko.li.no\