Conjugaison:grec ancien/μαντεύομαι

   Présent : μαντεύω, μαντεύομαι

nombre		singulier			duel		pluriel
		première	deuxième	troisième	deuxième	troisième	première	deuxième	troisième
actif	indicatif	μαντεύω	μαντεύεις	μαντεύει	μαντεύετον	μαντεύετον	μαντεύομεν	μαντεύετε	μαντεύουσῐ/ μαντεύουσῐν
	subjonctif	μαντεύω	μαντεύῃς	μαντεύῃ	μαντεύητον	μαντεύητον	μαντεύωμεν	μαντεύητε	μαντεύωσῐ/ μαντεύωσῐν
	optatif	μαντεύοιμῐ	μαντεύοις	μαντεύοι	μαντεύοιτον	μαντευοίτην	μαντεύοιμεν	μαντεύοιτε	μαντεύοιεν
	impératif		μάντευε	μαντευέτω	μαντεύετον	μαντευέτων		μαντεύετε	μαντευόντων
moyen/ passif	indicatif	μαντεύομαι	μαντεύει/ μαντεύῃ	μαντεύεται	μαντεύεσθον	μαντεύεσθον	μαντευόμεθᾰ	μαντεύεσθε	μαντεύονται
	subjonctif	μαντεύωμαι	μαντεύῃ	μαντεύηται	μαντεύησθον	μαντεύησθον	μαντευώμεθᾰ	μαντεύησθε	μαντεύωνται
	optatif	μαντευοίμην	μαντεύοιο	μαντεύοιτο	μαντεύοισθον	μαντευοίσθην	μαντευοίμεθᾰ	μαντεύοισθε	μαντεύοιντο
	impératif		μαντεύου	μαντευέσθω	μαντεύεσθον	μαντευέσθων		μαντεύεσθε	μαντευέσθων
		actif				moyen/passif
infinitif		μαντεύειν				μαντεύεσθαι
participe	m	μαντεύων				μαντευόμενος
	f	μαντεύουσᾰ				μαντευομένη
	n	μάντευον				μαντευόμενον
Ces tables de conjugaison devraient être considérées comme un guide. Toutes les formes qu'elles contiennent ne sont pas nécessairement attestées, et les formes peuvent varier significativement selon les dialectes.

   Imparfait : ἐμάντευον, ἐμαντευόμην

nombre		singulier			duel		pluriel
		première	deuxième	troisième	deuxième	troisième	première	deuxième	troisième
actif	indicatif	ἐμάντευον	ἐμάντευες	ἐμάντευε/ ἐμάντευεν	ἐμαντεύετον	ἐμαντευέτην	ἐμαντεύομεν	ἐμαντεύετε	ἐμάντευον
moyen/ passif	indicatif	ἐμαντευόμην	ἐμαντεύου	ἐμαντεύετο	ἐμαντεύεσθον	ἐμαντευέσθην	ἐμαντευόμεθᾰ	ἐμαντεύεσθε	ἐμαντεύοντο
Ces tables de conjugaison devraient être considérées comme un guide. Toutes les formes qu'elles contiennent ne sont pas nécessairement attestées, et les formes peuvent varier significativement selon les dialectes.

   Futur : μαντεύσομαι, μαντευθήσομαι

nombre		singulier			duel		pluriel
		première	deuxième	troisième	deuxième	troisième	première	deuxième	troisième
moyen	indicatif	μαντεύσομαι	μαντεύσει/ μαντεύσῃ	μαντεύσεται	μαντεύσεσθον	μαντεύσεσθον	μαντευσόμεθᾰ	μαντεύσεσθε	μαντεύσονται
	optatif	μαντευσοίμην	μαντεύσοιο	μαντεύσοιτο	μαντεύσοισθον	μαντευσοίσθην	μαντευσοίμεθᾰ	μαντεύσοισθε	μαντεύσοιντο
passif	indicatif	μαντευθήσομαι	μαντευθήσει/ μαντευθήσῃ	μαντευθήσεται	μαντευθήσεσθον	μαντευθήσεσθον	μαντευθησόμεθᾰ	μαντευθήσεσθε	μαντευθήσονται
	optatif	μαντευθησοίμην	μαντευθήσοιο	μαντευθήσοιτο	μαντευθήσοισθον	μαντευθησοίσθην	μαντευθησοίμεθᾰ	μαντευθήσοισθε	μαντευθήσοιντο
					moyen		passif
infinitif					μαντεύσεσθαι		μαντευθήσεσθαι
participe	m				μαντευσόμενος		μαντευθησόμενος
	f				μαντευσομένη		μαντευθησομένη
	n				μαντευσόμενον		μαντευθησόμενον
Ces tables de conjugaison devraient être considérées comme un guide. Toutes les formes qu'elles contiennent ne sont pas nécessairement attestées, et les formes peuvent varier significativement selon les dialectes.

   Aoriste : ἐμαντευσάμην, ἐμαντεύθην

nombre		singulier			duel		pluriel
		première	deuxième	troisième	deuxième	troisième	première	deuxième	troisième
moyen	indicatif	ἐμαντευσάμην	ἐμαντεύσω	ἐμαντεύσᾰτο	ἐμαντεύσᾰσθον	ἐμαντευσάσθην	ἐμαντευσάμεθᾰ	ἐμαντεύσᾰσθε	ἐμαντεύσᾰντο
	subjonctif	μαντεύσωμαι	μαντεύσῃ	μαντεύσηται	μαντεύσησθον	μαντεύσησθον	μαντευσώμεθᾰ	μαντεύσησθε	μαντεύσωνται
	optatif	μαντευσαίμην	μαντεύσαιο	μαντεύσαιτο	μαντεύσαισθον	μαντευσαίσθην	μαντευσαίμεθᾰ	μαντεύσαισθε	μαντεύσαιντο
	impératif		μάντευσαι	μαντευσάσθω	μαντεύσᾰσθον	μαντευσάσθων		μαντεύσᾰσθε	μαντευσάσθων
passif	indicatif	ἐμαντεύθην	ἐμαντεύθης	ἐμαντεύθη	ἐμαντεύθητον	ἐμαντευθήτην	ἐμαντεύθημεν	ἐμαντεύθητε	ἐμαντεύθησᾰν
	subjonctif	μαντευθῶ	μαντευθῇς	μαντευθῇ	μαντευθῆτον	μαντευθῆτον	μαντευθῶμεν	μαντευθῆτε	μαντευθῶσῐ/ μαντευθῶσῐν
	optatif	μαντευθείην	μαντευθείης	μαντευθείη	μαντευθεῖτον/ μαντευθείητον	μαντευθείτην/ μαντευθειήτην	μαντευθεῖμεν/ μαντευθείημεν	μαντευθεῖτε/ μαντευθείητε	μαντευθεῖεν/ μαντευθείησᾰν
	impératif		μαντεύθητῐ	μαντευθήτω	μαντεύθητον	μαντευθήτων		μαντεύθητε	μαντευθέντων
					moyen		passif
infinitif					μαντεύσᾰσθαι		μαντευθῆναι
participe	m				μαντευσάμενος		μαντευθείς
	f				μαντευσᾰμένη		μαντευθεῖσᾰ
	n				μαντευσάμενον		μαντευθέν
Ces tables de conjugaison devraient être considérées comme un guide. Toutes les formes qu'elles contiennent ne sont pas nécessairement attestées, et les formes peuvent varier significativement selon les dialectes.

   Parfait : μεμάντευμαι

nombre		singulier			duel		pluriel
		première	deuxième	troisième	deuxième	troisième	première	deuxième	troisième
moyen/ passif	indicatif	μεμάντευμαι	μεμάντευσαι	μεμάντευται	μεμάντευσθον	μεμάντευσθον	μεμαντεύμεθᾰ	μεμάντευσθε	μεμάντευνται
	subjonctif	μεμαντευμένος ὦ	μεμαντευμένος ᾖς	μεμαντευμένος ᾖ	μεμαντευμένω ἦτον	μεμαντευμένω ἦτον	μεμαντευμένοι ὦμεν	μεμαντευμένοι ἦτε	μεμαντευμένοι ὦσῐ/ μεμαντευμένοι ὦσῐν
	optatif	μεμαντευμένος εἴην	μεμαντευμένος εἴης	μεμαντευμένος εἴη	μεμαντευμένοι εἴητον/ μεμαντευμένοι εἶτον	μεμαντευμένω εἰήτην/ μεμαντευμένω εἴτην	μεμαντευμένοι εἴημεν/ μεμαντευμένοι εἶμεν	μεμαντευμένοι εἴητε/ μεμαντευμένοι εἶτε	μεμαντευμένοι εἴησᾰν/ μεμαντευμένοι εἶεν
	impératif		μεμάντευσο	μεμαντεύσθω	μεμάντευσθον	μεμαντεύσθων		μεμάντευσθε	μεμαντεύσθων
						moyen/passif
infinitif						μεμαντεῦσθαι
participe	m					μεμαντευμένος
	f					μεμαντευμένη
	n					μεμαντευμένον
Ces tables de conjugaison devraient être considérées comme un guide. Toutes les formes qu'elles contiennent ne sont pas nécessairement attestées, et les formes peuvent varier significativement selon les dialectes.