Conjugaison:grec ancien/γίγνομαι
Apparence
Conjugaison du verbe γίγνομαι
Indicatif
[modifier le wikicode]Genre | Présent | Imparfait | Futur |
---|---|---|---|
1re pers. sing. | (ἐγώ) γίγνομαι | ἐγιγνόμην | γενήσομαι |
2e pers. sing. | (σύ) γίγνει | ἐγίγνου | γενήσει, γεγήσῃ |
3e pers. sing. | (αὐτός/αὐτή/αὐτό) γίγνεται | ἐγίγνετο | γενήσεται |
1re pers. plur. | (ἡμεῖς) γιγνόμεθα | ἐγιγνόμεθα | γενησόμεθα |
2e pers. plur. | (ὑμεῖς) γίγνεσθε | ἐγίγνεσθε | γενήσεσθε |
3e pers. plur. | (αὐτοί/αὐταί/αὐτά) γίγνονται | ἐγίγνονται | γενήσονται |
2e pers. duel | γίγνεσθον | ἐγιγνέσθην | γενήσεσθον |
3e pers. duel | γίγνεσθον | ἐγιγνέσθην | γενήσεσθον |
Impératif
[modifier le wikicode]Genre | Présent |
---|---|
2e pers. sing. | γίγνου |
3e pers. sing. | γιγνέσθω |
2e pers. plur. | γίγνεσθε |
3e pers. plur. | γιγνέσθων |
2e pers. duel | γίγνεσθον |
3e pers. duel | γιγνέσθων |
Subjonctif
[modifier le wikicode]Genre | Présent |
---|---|
1re pers. sing. | γίγνωμαι |
2e pers. sing. | γίγνῃ |
3e pers. sing. | γίγνηται |
1re pers. plur. | γιγνώμεθα |
2e pers. plur. | γίγνησθε |
3e pers. plur. | γίγνωνται |
2e pers. duel | γίγνησθον |
3e pers. duel | γίγνησθον |
Optatif
[modifier le wikicode]Genre | Présent | Futur |
---|---|---|
1re pers. sing. | γιγνοίμην | γενηθησοίμην |
2e pers. sing. | γίγνοιο | γενηθήσοιο |
3e pers. sing. | γίγνοιτο | γενηθήσοιτο |
1re pers. plur. | γιγνοίμεθα | γενηθησοίμεθα |
2e pers. plur. | γίγνοισθε | γενήσοισθε |
3e pers. plur. | γίγνοιντο | γενήσοιντο |
2e pers. duel | γίγνοισθον | γενηθησοίσθην |
3e pers. duel | γιγνοίσθην | γενηθησοίσθην |
Infinitif
[modifier le wikicode]Temps | Présent | Imparfait | Futur | Aoriste | Parfait |
---|---|---|---|---|---|
Infinitif | γίγνεσθαι | γεγενήσθαι | γενήσεσθαι | γενέσθαι | γεγονέναι |