Conjugaison:gaélique irlandais/adhain

Les tableaux suivant présentent la conjugaison du verbe « adhain ».

Tableau de conjugaison

Première conjugaison (b)

		Singulier			Pluriel			Relatif	Autonome
		Première personne	Deuxième personne	Troisième personne	Première personne	Deuxième personne	Troisième personne
Indicatif	Présent	adhnaim	adhnann tú ; adhnair†	adhnann sé, sí	adhnaimid	adhnann sibh	adhnann siad ; adhnaid†	a adhnann; a adhnas / a n-adhnann* ; a n-adhnas*	adhaintear
	Passé	d’adhain mé; d’adhnas / adhain mé‡; adhnas‡	d’adhain tú ; d’adhnais / adhain tú‡; adhnais‡	d’adhain sé, sí / adhain sé, sí‡	d’adhnamar; d’adhain muid / adhnamar‡; adhain muid‡	d’adhain sibh; d’adhnabhair / adhain sibh‡; adhnabhair‡	d’adhain siad; d’adhnadar / adhain siad; adhnadar‡	a d’adhain / ar adhain*	adhnadh; hadhnadh†
	Imparfait	d’adhnainn / adhnainn‡; n-adhnainn‡‡	d’adhainteá / adhainteá‡; n-adhainteᇇ	d’adhnadh sé, sí / adhnadh sé, sí‡; n-adhnadh sé, s퇇	d’adhnaimis; d’adhnadh muid / adhnaimis‡; adhnadh muid‡; n-adhnaimis‡‡; n-adhnadh muid‡‡	d’adhnadh sibh / adhnadh sibh‡; n-adhnadh sibh‡‡	d’adhnaidís; d’adhnadh siad / adhnaidís‡; adhnadh siad‡; n-adhnaidís‡‡; n-adhnadh siad‡‡	a d’adhnadh / a n-adhnadh*	d’adhaintí / adhaintí‡; n-adhaint퇇
	Futur	adhóidh mé; adhód; adhóchaidh mé†	adhóidh tú; adhóir†; adhóchaidh tú†	adhóidh sé, sí; adhóchaidh sé, sí†	adhóimid; adhóidh muid; adhóchaimid†; adhóchaidh muid†	adhóidh sibh; adhóchaidh sibh†	adhóidh siad; adhóid†; adhóchaidh siad†	a adhóidh; a adhós; a adhóchaidh†; a adhóchas† / a n-adhóidh*; a n-adhós*; a n-adhóchaidh*†; a n-adhóchas*†	adhófar; adhóchar†
Conditionnel		d’adhanfainn / adhanfainn‡; n-adhanfainn‡‡	d’adhanfá / adhanfá‡; n-adhanfᇇ	d’adhanfadh sé, sí / adhanfadh sé, sí‡; n-adhanfadh sé, s퇇	d’adhanfaimis; d’adhanfadh muid / adhanfaimis‡; adhanfadh muid‡; n-adhanfaimis‡‡; n-adhanfadh muid‡‡	d’adhanfadh sibh / adhanfadh sibh‡; n-adhanfadh sibh‡‡	d’adhanfaidís; d’adhanfadh siad / adhanfaidís‡; adhanfadh siad‡; n-adhanfaidís‡‡; n-adhanfadh siad‡‡	a d’adhanfadh / a n-adhanfadh*	d’adhanfaí / adhanfaí‡; n-adhanfa퇇
Subjonctif	Présent	go n-adhna mé; go n-adhnad†	go n-adhna tú; go n-adhnair†	go n-adhna sé, sí	go n-adhnaimid ; go n-adhna muid	go n-adhna sibh	go n-adhna siad ; go n-adhnaid†	—	go n-adhaintear
	Passé	dá n-adhnainn	dá n-adhainteá	dá n-adhnadh sé, sí	dá n-adhnaimis ; dá n-adhnadh muid	dá n-adhnadh sibh	dá n-adhnaidís ; dá n-adhnadh siad	—	dá n-adhaintí
Impératif		adhnaim	adhain	adhnadh sé, sí	adhnaimis	adhnaigí; adhnaidh†	adhnaidís	—	adhaintear
Nom verbal		adhaint
Participe passé		adhainte

Notes

* Relative indirecte
† Forme archaïque ou dialectale
‡ Forme dépendante
‡‡ Forme dépendante utilisée avec des particules qui entraînent une éclipse (sauf an)