Conjugaison:espagnol/ofender

Conjugaison en espagnol
ofender
Verbe du 2e groupe, conjugué comme {{es-conj-2}}

ofender, verbe espagnol du 2^e groupe.

Modes impersonnels

Mode	Formes simples		Formes composées
Infinitif	ofender	[o.fenˈdɛɾ]	haber	ofendido	[aˌβeɾ o.fenˈdi.ðo]
Gérondif	ofendiendo	[o.fenˈdjen̪.do]	habiendo	ofendido	[aˌβjen.do o.fenˈdi.ðo]
Participe passé	ofendido	[o.fenˈdi.ðo]

Indicatif

Présent (yo)   ofendo [oˈfen.do] (tú/vos)  ou (vos)   ofendes  ofendés [oˈfen.des] [o.fenˈdes] (él/ella/Ud.)   ofende [oˈfen.de] (nosostros-as)   ofendemos [o.fenˈde.mos] (vosostros-as/os)   ofendéis [o.fenˈdei̯s] (ellos-as/Uds.)   ofenden [oˈfen.den]	Passé composé (yo)   he ofendido [e o.fenˈdi.ðo] (tú/vos)   has ofendido [as o.fenˈdi.ðo] (él/ella/Ud.)   ha ofendido [a o.fenˈdi.ðo] (nosotros-as)   hemos ofendido [ˈe.mos o.fenˈdi.ðo] (vosotros-as/os)   habéis ofendido [a.ˈβejs o.fenˈdi.ðo] (ellos-as/Uds.)   han ofendido [an o.fenˈdi.ðo]
Imparfait (yo)   ofendía [o.fenˈdi.a] (tú/vos)   ofendías [o.fenˈdi.as] (él/ella/Ud.)   ofendía [o.fenˈdi.a] (nosostros-as)   ofendíamos [o.fenˈdi.a.mos] (vosostros-as/os)   ofendíais [o.fenˈdi.ai̯s] (ellos-as/Uds.)   ofendían [o.fenˈdi.an]	Plus-que-parfait (yo)   había ofendido [a.ˈβi.a o.fenˈdi.ðo] (tú/vos)   habías ofendido [a.ˈβi.as o.fenˈdi.ðo] (él/ella/Ud.)   había ofendido [a.ˈβi.a o.fenˈdi.ðo] (nosotros-as)   habíamos ofendido [a.ˈβi.a.mos o.fenˈdi.ðo] (vosotros-as/os)   habíais ofendido [a.ˈβi.ajs o.fenˈdi.ðo] (ellos-as/Uds.)   habían ofendido [a.ˈβi.an o.fenˈdi.ðo]
Passé simple (yo)   ofendí [o.fenˈdi] (tú/vos)   ofendiste [o.fenˈdis.te] (él/ella/Ud.)   ofendió [o.fenˈdjo] (nosostros-as)   ofendimos [o.fenˈdi.mos] (vosostros-as/os)   ofendisteis [o.fenˈdis.tei̯s] (ellos-as/Uds.)   ofendieron [o.fenˈdje.ɾon]	Passé antérieur (yo)   hube ofendido [ˈu.βe o.fenˈdi.ðo] (tú/vos)   hubiste ofendido [u.ˈβi.ste o.fenˈdi.ðo] (él/ella/Ud.)   hubo ofendido [ˈu.βo o.fenˈdi.ðo] (nosotros-as)   hubimos ofendido [u.ˈβi.mos o.fenˈdi.ðo] (vosotros-as/os)   hubisteis ofendido [u.ˈβi.stejs o.fenˈdi.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieron ofendido [u.ˈβje.ɾon o.fenˈdi.ðo]
Futur simple (yo)   ofenderé [o.fen.deˈɾe] (tú/vos)   ofenderás [o.fen.deˈɾas] (él/ella/Ud.)   ofenderá [o.fen.deˈɾa] (nosostros-as)   ofenderemos [o.fen.deˈɾe.mos] (vosostros-as/os)   ofenderéis [o.fen.deˈɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   ofenderán [o.fen.deˈɾan]	Futur antérieur (yo)   habré ofendido [a.ˈβɾe o.fenˈdi.ðo] (tú/vos)   habrás ofendido [a.ˈβɾas o.fenˈdi.ðo] (él/ella/Ud.)   habrá ofendido [a.ˈβɾa o.fenˈdi.ðo] (nosotros-as)   habremos ofendido [a.ˈβɾe.mos o.fenˈdi.ðo] (vosotros-as/os)   habréis ofendido [a.ˈβɾejs o.fenˈdi.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrán ofendido [a.ˈβɾan o.fenˈdi.ðo]

Conditionnel

Présent (yo)   ofendería [o.fen.deˈɾi.a] (tú/vos)   ofenderías [o.fen.deˈɾi.as] (él/ella/Ud.)   ofendería [o.fen.deˈɾi.a] (nosostros-as)   ofenderíamos [o.fen.deˈɾi.a.mos] (vosostros-as/os)   ofenderíais [o.fen.deˈɾi.ai̯s] (ellos-as/Uds.)   ofenderían [o.fen.deˈɾi.an]

Passé (yo)   habría ofendido [a.ˈβɾi.a o.fenˈdi.ðo] (tú/vos)   habrías ofendido [a.ˈβɾi.as o.fenˈdi.ðo] (él/ella/Ud.)   habría ofendido [a.ˈβɾi.a o.fenˈdi.ðo] (nosotros-as)   habríamos ofendido [a.ˈβɾi.a.mos o.fenˈdi.ðo] (vosotros-as/os)   habríais ofendido [a.ˈβɾi.ajs o.fenˈdi.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrían ofendido [a.ˈβɾi.an o.fenˈdi.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent (yo)   ofenda [o.ˈfen.da] (tú/vos)  ou (vos)   ofendas  ofendás [o.ˈfen.das] [o.fenˈdas] (él/ella/Ud.)   ofenda [o.ˈfen.da] (nosostros-as)   ofendamos [o.fenˈda.mos] (vosostros-as/os)   ofendáis [o.fenˈdai̯s] (ellos-as/Uds.)   ofendan [o.ˈfen.dan]	Passé composé (yo)   haya ofendido [ˈa.ja o.fenˈdi.ðo] (tú/vos)   hayas ofendido [ˈa.jas o.fenˈdi.ðo] (él/ella/Ud.)   haya ofendido [ˈa.ja o.fenˈdi.ðo] (nosotros-as)   hayamos ofendido [a.ˈja.mos o.fenˈdi.ðo] (vosotros-as/os)   hayáis ofendido [a.ˈjajs o.fenˈdi.ðo] (ellos-as/Uds.)   hayan ofendido [ˈa.jan o.fenˈdi.ðo]
Imparfait (en -ra) (yo)   ofendiera [o.fenˈdje.ɾa] (tú/vos)   ofendieras [o.fenˈdje.ɾas] (él/ella/Ud.)   ofendiera [o.fenˈdje.ɾa] (nosostros-as)   ofendiéramos [o.fenˈdje.ɾa.mos] (vosostros-as/os)   ofendierais [o.fenˈdje.ɾai̯s] (ellos-as/Uds.)   ofendieran [o.fenˈdje.ɾan]	Plus-que-parfait (en -era) (yo)   hubiera ofendido [u.ˈβje.ɾa o.fenˈdi.ðo] (tú/vos)   hubieras ofendido [u.ˈβje.ɾas o.fenˈdi.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiera ofendido [u.ˈβje.ɾa o.fenˈdi.ðo] (nosotros-as)   hubiéramos ofendido [u.ˈβje.ɾa.mos o.fenˈdi.ðo] (vosotros-as/os)   hubierais ofendido [u.ˈβje.ɾajs o.fenˈdi.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieran ofendido [u.ˈβje.ɾan o.fenˈdi.ðo]
Imparfait (en -se) (yo)   ofendiese [o.fenˈdje.se] (tú/vos)   ofendieses [o.fenˈdje.ses] (él/ella/Ud.)   ofendiese [o.fenˈdje.se] (nosostros-as)   ofendiésemos [o.fenˈdje.se.mos] (vosostros-as/os)   ofendieseis [o.fenˈdje.sei̯s] (ellos-as/Uds.)   ofendiesen [o.fenˈdje.sen]	Plus-que-parfait (en -ese) (yo)   hubiese ofendido [u.ˈβje.se o.fenˈdi.ðo] (tú/vos)   hubieses ofendido [u.ˈβje.ses o.fenˈdi.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiese ofendido [u.ˈβje.se o.fenˈdi.ðo] (nosotros-as)   hubiésemos ofendido [u.ˈβje.se.mos o.fenˈdi.ðo] (vosotros-as/os)   hubieseis ofendido [u.ˈβje.sejs o.fenˈdi.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubiesen ofendido [u.ˈβje.sen o.fenˈdi.ðo]
Futur (yo)   ofendiere [o.fenˈdje.ɾe] (tú/vos)   ofendieres [o.fenˈdje.ɾes] (él/ella/Ud.)   ofendiere [o.fenˈdje.ɾe] (nosostros-as)   ofendiéremos [o.fenˈdje.ɾe.mos] (vosostros-as/os)   ofendiereis [o.fenˈdje.ɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   ofendieren [o.fenˈdje.ɾen]	Futur antérieur (yo)   hubiere ofendido [u.ˈβje.ɾe o.fenˈdi.ðo] (tú/vos)   hubieres ofendido [u.ˈβje.ɾes o.fenˈdi.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiere ofendido [u.ˈβje.ɾe o.fenˈdi.ðo] (nosotros-as)   hubiéremos ofendido [u.ˈβje.ɾe.mos o.fenˈdi.ðo] (vosotros-as/os)   hubiereis ofendido [u.ˈβje.ɾejs o.fenˈdi.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieren ofendido [u.ˈβje.ɾen o.fenˈdi.ðo]

Impératif

Notes

• La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
• La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.

Présent (forme affirmative) (yo)   — [–] (tú)  ou (vos)   ofende  ofendé [oˈfen.de] [o.fenˈde] (usted)   ofenda [oˈfen.da] (nosostros-as)   ofendamos [o.fenˈda.mos] (vosostros-as)   ofended [o.fenˈdeð] (ustedes)   ofendan [oˈfen.dan]