Conjugaison:espagnol/ensordecer

Conjugaison en espagnol
ensordecer
Verbe du 2e groupe, conjugué comme {{es-conj-2}}

ensordecer, verbe espagnol du 2^e groupe.

Modes impersonnels

Mode	Formes simples		Formes composées
Infinitif	ensordecer	[en.soɾ.ðeˈθɛɾ]	haber	ensordecido	[aˌβeɾ en.soɾ.ðeˈθi.ðo]
Gérondif	ensordeciendo	[en.soɾ.ðeˈθjen̪.do]	habiendo	ensordecido	[aˌβjen.do en.soɾ.ðeˈθi.ðo]
Participe passé	ensordecido	[en.soɾ.ðeˈθi.ðo]

Indicatif

Présent (yo)   ensordezco [en.soɾˈðe.θko] (tú/vos)  ou (vos)   ensordeces  ensordecés [en.soɾˈðe.θes] [en.soɾ.ðeˈθes] (él/ella/Ud.)   ensordece [en.soɾˈðe.θe] (nosostros-as)   ensordecemos [en.soɾ.ðeˈθe.mos] (vosostros-as/os)   ensordecéis [en.soɾ.ðeˈθei̯s] (ellos-as/Uds.)   ensordecen [en.soɾˈðe.θen]	Passé composé (yo)   he ensordecido [e en.soɾ.ðeˈθi.ðo] (tú/vos)   has ensordecido [as en.soɾ.ðeˈθi.ðo] (él/ella/Ud.)   ha ensordecido [a en.soɾ.ðeˈθi.ðo] (nosotros-as)   hemos ensordecido [ˈe.mos en.soɾ.ðeˈθi.ðo] (vosotros-as/os)   habéis ensordecido [a.ˈβejs en.soɾ.ðeˈθi.ðo] (ellos-as/Uds.)   han ensordecido [an en.soɾ.ðeˈθi.ðo]
Imparfait (yo)   ensordecía [en.soɾ.ðeˈθi.a] (tú/vos)   ensordecías [en.soɾ.ðeˈθi.as] (él/ella/Ud.)   ensordecía [en.soɾ.ðeˈθi.a] (nosostros-as)   ensordecíamos [en.soɾ.ðeˈθi.a.mos] (vosostros-as/os)   ensordecíais [en.soɾ.ðeˈθi.ai̯s] (ellos-as/Uds.)   ensordecían [en.soɾ.ðeˈθi.an]	Plus-que-parfait (yo)   había ensordecido [a.ˈβi.a en.soɾ.ðeˈθi.ðo] (tú/vos)   habías ensordecido [a.ˈβi.as en.soɾ.ðeˈθi.ðo] (él/ella/Ud.)   había ensordecido [a.ˈβi.a en.soɾ.ðeˈθi.ðo] (nosotros-as)   habíamos ensordecido [a.ˈβi.a.mos en.soɾ.ðeˈθi.ðo] (vosotros-as/os)   habíais ensordecido [a.ˈβi.ajs en.soɾ.ðeˈθi.ðo] (ellos-as/Uds.)   habían ensordecido [a.ˈβi.an en.soɾ.ðeˈθi.ðo]
Passé simple (yo)   ensordecí [en.soɾ.ðeˈθi] (tú/vos)   ensordeciste [en.soɾ.ðeˈθis.te] (él/ella/Ud.)   ensordeció [en.soɾ.ðeˈθjo] (nosostros-as)   ensordecimos [en.soɾ.ðeˈθi.mos] (vosostros-as/os)   ensordecisteis [en.soɾ.ðeˈθis.tei̯s] (ellos-as/Uds.)   ensordecieron [en.soɾ.ðeˈθje.ɾon]	Passé antérieur (yo)   hube ensordecido [ˈu.βe en.soɾ.ðeˈθi.ðo] (tú/vos)   hubiste ensordecido [u.ˈβi.ste en.soɾ.ðeˈθi.ðo] (él/ella/Ud.)   hubo ensordecido [ˈu.βo en.soɾ.ðeˈθi.ðo] (nosotros-as)   hubimos ensordecido [u.ˈβi.mos en.soɾ.ðeˈθi.ðo] (vosotros-as/os)   hubisteis ensordecido [u.ˈβi.stejs en.soɾ.ðeˈθi.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieron ensordecido [u.ˈβje.ɾon en.soɾ.ðeˈθi.ðo]
Futur simple (yo)   ensordeceré [en.soɾ.ðe.θeˈɾe] (tú/vos)   ensordecerás [en.soɾ.ðe.θeˈɾas] (él/ella/Ud.)   ensordecerá [en.soɾ.ðe.θeˈɾa] (nosostros-as)   ensordeceremos [en.soɾ.ðe.θeˈɾe.mos] (vosostros-as/os)   ensordeceréis [en.soɾ.ðe.θeˈɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   ensordecerán [en.soɾ.ðe.θeˈɾan]	Futur antérieur (yo)   habré ensordecido [a.ˈβɾe en.soɾ.ðeˈθi.ðo] (tú/vos)   habrás ensordecido [a.ˈβɾas en.soɾ.ðeˈθi.ðo] (él/ella/Ud.)   habrá ensordecido [a.ˈβɾa en.soɾ.ðeˈθi.ðo] (nosotros-as)   habremos ensordecido [a.ˈβɾe.mos en.soɾ.ðeˈθi.ðo] (vosotros-as/os)   habréis ensordecido [a.ˈβɾejs en.soɾ.ðeˈθi.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrán ensordecido [a.ˈβɾan en.soɾ.ðeˈθi.ðo]

Conditionnel

Présent (yo)   ensordecería [en.soɾ.ðe.θeˈɾi.a] (tú/vos)   ensordecerías [en.soɾ.ðe.θeˈɾi.as] (él/ella/Ud.)   ensordecería [en.soɾ.ðe.θeˈɾi.a] (nosostros-as)   ensordeceríamos [en.soɾ.ðe.θeˈɾi.a.mos] (vosostros-as/os)   ensordeceríais [en.soɾ.ðe.θeˈɾi.ai̯s] (ellos-as/Uds.)   ensordecerían [en.soɾ.ðe.θeˈɾi.an]

Passé (yo)   habría ensordecido [a.ˈβɾi.a en.soɾ.ðeˈθi.ðo] (tú/vos)   habrías ensordecido [a.ˈβɾi.as en.soɾ.ðeˈθi.ðo] (él/ella/Ud.)   habría ensordecido [a.ˈβɾi.a en.soɾ.ðeˈθi.ðo] (nosotros-as)   habríamos ensordecido [a.ˈβɾi.a.mos en.soɾ.ðeˈθi.ðo] (vosotros-as/os)   habríais ensordecido [a.ˈβɾi.ajs en.soɾ.ðeˈθi.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrían ensordecido [a.ˈβɾi.an en.soɾ.ðeˈθi.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent (yo)   ensordezca [en.soɾ.ˈðe.θka] (tú/vos)  ou (vos)   ensordezcas  ensordezcás [en.soɾ.ˈðe.θkas] [en.soɾ.ðeˈθkas] (él/ella/Ud.)   ensordezca [en.soɾ.ˈðe.θka] (nosostros-as)   ensordezcamos [en.soɾ.ðeˈθka.mos] (vosostros-as/os)   ensordezcáis [en.soɾ.ðeˈθkai̯s] (ellos-as/Uds.)   ensordezcan [en.soɾ.ˈðe.θkan]	Passé composé (yo)   haya ensordecido [ˈa.ja en.soɾ.ðeˈθi.ðo] (tú/vos)   hayas ensordecido [ˈa.jas en.soɾ.ðeˈθi.ðo] (él/ella/Ud.)   haya ensordecido [ˈa.ja en.soɾ.ðeˈθi.ðo] (nosotros-as)   hayamos ensordecido [a.ˈja.mos en.soɾ.ðeˈθi.ðo] (vosotros-as/os)   hayáis ensordecido [a.ˈjajs en.soɾ.ðeˈθi.ðo] (ellos-as/Uds.)   hayan ensordecido [ˈa.jan en.soɾ.ðeˈθi.ðo]
Imparfait (en -ra) (yo)   ensordeciera [en.soɾ.ðeˈθje.ɾa] (tú/vos)   ensordecieras [en.soɾ.ðeˈθje.ɾas] (él/ella/Ud.)   ensordeciera [en.soɾ.ðeˈθje.ɾa] (nosostros-as)   ensordeciéramos [en.soɾ.ðeˈθje.ɾa.mos] (vosostros-as/os)   ensordecierais [en.soɾ.ðeˈθje.ɾai̯s] (ellos-as/Uds.)   ensordecieran [en.soɾ.ðeˈθje.ɾan]	Plus-que-parfait (en -era) (yo)   hubiera ensordecido [u.ˈβje.ɾa en.soɾ.ðeˈθi.ðo] (tú/vos)   hubieras ensordecido [u.ˈβje.ɾas en.soɾ.ðeˈθi.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiera ensordecido [u.ˈβje.ɾa en.soɾ.ðeˈθi.ðo] (nosotros-as)   hubiéramos ensordecido [u.ˈβje.ɾa.mos en.soɾ.ðeˈθi.ðo] (vosotros-as/os)   hubierais ensordecido [u.ˈβje.ɾajs en.soɾ.ðeˈθi.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieran ensordecido [u.ˈβje.ɾan en.soɾ.ðeˈθi.ðo]
Imparfait (en -se) (yo)   ensordeciese [en.soɾ.ðeˈθje.se] (tú/vos)   ensordecieses [en.soɾ.ðeˈθje.ses] (él/ella/Ud.)   ensordeciese [en.soɾ.ðeˈθje.se] (nosostros-as)   ensordeciésemos [en.soɾ.ðeˈθje.se.mos] (vosostros-as/os)   ensordecieseis [en.soɾ.ðeˈθje.sei̯s] (ellos-as/Uds.)   ensordeciesen [en.soɾ.ðeˈθje.sen]	Plus-que-parfait (en -ese) (yo)   hubiese ensordecido [u.ˈβje.se en.soɾ.ðeˈθi.ðo] (tú/vos)   hubieses ensordecido [u.ˈβje.ses en.soɾ.ðeˈθi.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiese ensordecido [u.ˈβje.se en.soɾ.ðeˈθi.ðo] (nosotros-as)   hubiésemos ensordecido [u.ˈβje.se.mos en.soɾ.ðeˈθi.ðo] (vosotros-as/os)   hubieseis ensordecido [u.ˈβje.sejs en.soɾ.ðeˈθi.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubiesen ensordecido [u.ˈβje.sen en.soɾ.ðeˈθi.ðo]
Futur (yo)   ensordeciere [en.soɾ.ðeˈθje.ɾe] (tú/vos)   ensordecieres [en.soɾ.ðeˈθje.ɾes] (él/ella/Ud.)   ensordeciere [en.soɾ.ðeˈθje.ɾe] (nosostros-as)   ensordeciéremos [en.soɾ.ðeˈθje.ɾe.mos] (vosostros-as/os)   ensordeciereis [en.soɾ.ðeˈθje.ɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   ensordecieren [en.soɾ.ðeˈθje.ɾen]	Futur antérieur (yo)   hubiere ensordecido [u.ˈβje.ɾe en.soɾ.ðeˈθi.ðo] (tú/vos)   hubieres ensordecido [u.ˈβje.ɾes en.soɾ.ðeˈθi.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiere ensordecido [u.ˈβje.ɾe en.soɾ.ðeˈθi.ðo] (nosotros-as)   hubiéremos ensordecido [u.ˈβje.ɾe.mos en.soɾ.ðeˈθi.ðo] (vosotros-as/os)   hubiereis ensordecido [u.ˈβje.ɾejs en.soɾ.ðeˈθi.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieren ensordecido [u.ˈβje.ɾen en.soɾ.ðeˈθi.ðo]

Impératif

Notes

• La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
• La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.

Présent (forme affirmative) (yo)   — [–] (tú)  ou (vos)   ensordece  ensordecé [en.soɾˈðe.θe] [en.soɾ.ðeˈθe] (usted)   ensordezca [en.soɾˈðe.θka] (nosostros-as)   ensordezcamos [en.soɾ.ðeˈθka.mos] (vosostros-as)   ensordeced [en.soɾ.ðeˈθeð] (ustedes)   ensordezcan [en.soɾˈðe.θkan]