Conjugaison:espagnol/enlucir

Conjugaison en espagnol
enlucir
Verbe du 3e groupe, conjugué comme {{es-conj-3}}

enlucir, verbe espagnol du 3^e groupe.

Modes impersonnels

Mode	Formes simples		Formes composées
Infinitif	enlucir	[en.luˈθiɾ]	haber	enlucido	[aˌβeɾ en.luˈθi.ðo]
Gérondif	enluciendo	[en.luˈθjen̪.do]	habiendo	enlucido	[aˌβjen.do en.luˈθi.ðo]
Participe passé	enlucido	[en.luˈθi.ðo]

Indicatif

Présent (yo)   enluzco [enˈlu.θko] (tú/vos)  ou (vos)   enluces  enlucís [en.luˈθes] [en.luˈθis] (él/ella/Ud.)   enluce [en.luˈθe] (nosostros-as)   enlucimos [en.luˈθi.mos] (vosostros-as/os)   enlucís [en.luˈθis] (ellos-as/Uds.)   enlucen [en.luˈθen]	Passé composé (yo)   he enlucido [e en.luˈθi.ðo] (tú/vos)   has enlucido [as en.luˈθi.ðo] (él/ella/Ud.)   ha enlucido [a en.luˈθi.ðo] (nosotros-as)   hemos enlucido [ˈe.mos en.luˈθi.ðo] (vosotros-as/os)   habéis enlucido [a.ˈβejs en.luˈθi.ðo] (ellos-as/Uds.)   han enlucido [an en.luˈθi.ðo]
Imparfait (yo)   enlucía [en.luˈθi.a] (tú/vos)   enlucías [en.luˈθi.as] (él/ella/Ud.)   enlucía [en.luˈθi.a] (nosostros-as)   enlucíamos [en.luˈθi.a.mos] (vosostros-as/os)   enlucíais [en.luˈθi.ais] (ellos-as/Uds.)   enlucían [en.luˈθi.an]	Plus-que-parfait (yo)   había enlucido [a.ˈβi.a en.luˈθi.ðo] (tú/vos)   habías enlucido [a.ˈβi.as en.luˈθi.ðo] (él/ella/Ud.)   había enlucido [a.ˈβi.a en.luˈθi.ðo] (nosotros-as)   habíamos enlucido [a.ˈβi.a.mos en.luˈθi.ðo] (vosotros-as/os)   habíais enlucido [a.ˈβi.ajs en.luˈθi.ðo] (ellos-as/Uds.)   habían enlucido [a.ˈβi.an en.luˈθi.ðo]
Passé simple (yo)   enlucí [en.luˈθi] (tú/vos)   enluciste [en.luˈθis.te] (él/ella/Ud.)   enlució [en.luˈθjo] (nosostros-as)   enlucimos [en.luˈθi.mos] (vosostros-as/os)   enlucisteis [en.luˈθis.teis] (ellos-as/Uds.)   enlucieron [en.luˈθje.ɾon]	Passé antérieur (yo)   hube enlucido [ˈu.βe en.luˈθi.ðo] (tú/vos)   hubiste enlucido [u.ˈβi.ste en.luˈθi.ðo] (él/ella/Ud.)   hubo enlucido [ˈu.βo en.luˈθi.ðo] (nosotros-as)   hubimos enlucido [u.ˈβi.mos en.luˈθi.ðo] (vosotros-as/os)   hubisteis enlucido [u.ˈβi.stejs en.luˈθi.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieron enlucido [u.ˈβje.ɾon en.luˈθi.ðo]
Futur simple (yo)   enluciré [en.luˈθiˈɾe] (tú/vos)   enlucirás [en.luˈθiˈɾas] (él/ella/Ud.)   enlucirá [en.luˈθiˈɾa] (nosostros-as)   enluciremos [en.luˈθiˈɾe.mos] (vosostros-as/os)   enluciréis [en.luˈθiˈɾeis] (ellos-as/Uds.)   enlucirán [en.luˈθiˈɾan]	Futur antérieur (yo)   habré enlucido [a.ˈβɾe en.luˈθi.ðo] (tú/vos)   habrás enlucido [a.ˈβɾas en.luˈθi.ðo] (él/ella/Ud.)   habrá enlucido [a.ˈβɾa en.luˈθi.ðo] (nosotros-as)   habremos enlucido [a.ˈβɾe.mos en.luˈθi.ðo] (vosotros-as/os)   habréis enlucido [a.ˈβɾejs en.luˈθi.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrán enlucido [a.ˈβɾan en.luˈθi.ðo]

Conditionnel

Présent (yo)   enluciría [en.luˈθi.ˈɾi.a] (tú/vos)   enlucirías [en.luˈθi.ˈɾi.as] (él/ella/Ud.)   enluciría [en.luˈθi.ˈɾi.a] (nosostros-as)   enluciríamos [en.luˈθi.ˈɾi.a.mos] (vosostros-as/os)   enluciríais [en.luˈθi.ˈɾi.ais] (ellos-as/Uds.)   enlucirían [en.luˈθi.ˈɾi.an]

Passé (yo)   habría enlucido [a.ˈβɾi.a en.luˈθi.ðo] (tú/vos)   habrías enlucido [a.ˈβɾi.as en.luˈθi.ðo] (él/ella/Ud.)   habría enlucido [a.ˈβɾi.a en.luˈθi.ðo] (nosotros-as)   habríamos enlucido [a.ˈβɾi.a.mos en.luˈθi.ðo] (vosotros-as/os)   habríais enlucido [a.ˈβɾi.ajs en.luˈθi.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrían enlucido [a.ˈβɾi.an en.luˈθi.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent (yo)   enluzca [en.ˈlu.θka] (tú/vos)  ou (vos)   enluzcas  enluzcás [en.ˈlu.θkas] [en.ˈlu.θkas] (él/ella/Ud.)   enluzca [en.ˈlu.θka] (nosostros-as)   enluzcamos [en.luˈθka.mos] (vosostros-as/os)   enluzcáis [en.luˈθkais] (ellos-as/Uds.)   enluzcan [en.ˈlu.θkan]	Passé composé (yo)   haya enlucido [ˈa.ja en.luˈθi.ðo] (tú/vos)   hayas enlucido [ˈa.jas en.luˈθi.ðo] (él/ella/Ud.)   haya enlucido [ˈa.ja en.luˈθi.ðo] (nosotros-as)   hayamos enlucido [a.ˈja.mos en.luˈθi.ðo] (vosotros-as/os)   hayáis enlucido [a.ˈjajs en.luˈθi.ðo] (ellos-as/Uds.)   hayan enlucido [ˈa.jan en.luˈθi.ðo]
Imparfait (en -ra) (yo)   enluciera [en.luˈθje.ɾa] (tú/vos)   enlucieras [en.luˈθje.ɾas] (él/ella/Ud.)   enluciera [en.luˈθje.ɾa] (nosostros-as)   enluciéramos [en.luˈθje.ɾa.mos] (vosostros-as/os)   enlucierais [en.luˈθje.ɾais] (ellos-as/Uds.)   enlucieran [en.luˈθje.ɾan]	Plus-que-parfait (en -era) (yo)   hubiera enlucido [u.ˈβje.ɾa en.luˈθi.ðo] (tú/vos)   hubieras enlucido [u.ˈβje.ɾas en.luˈθi.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiera enlucido [u.ˈβje.ɾa en.luˈθi.ðo] (nosotros-as)   hubiéramos enlucido [u.ˈβje.ɾa.mos en.luˈθi.ðo] (vosotros-as/os)   hubierais enlucido [u.ˈβje.ɾajs en.luˈθi.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieran enlucido [u.ˈβje.ɾan en.luˈθi.ðo]
Imparfait (en -se) (yo)   enluciese [en.luˈθje.se] (tú/vos)   enlucieses [en.luˈθje.ses] (él/ella/Ud.)   enluciese [en.luˈθje.se] (nosostros-as)   enluciésemos [en.luˈθje.se.mos] (vosostros-as/os)   enlucieseis [en.luˈθje.seis] (ellos-as/Uds.)   enluciesen [en.luˈθje.sen]	Plus-que-parfait (en -ese) (yo)   hubiese enlucido [u.ˈβje.se en.luˈθi.ðo] (tú/vos)   hubieses enlucido [u.ˈβje.ses en.luˈθi.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiese enlucido [u.ˈβje.se en.luˈθi.ðo] (nosotros-as)   hubiésemos enlucido [u.ˈβje.se.mos en.luˈθi.ðo] (vosotros-as/os)   hubieseis enlucido [u.ˈβje.sejs en.luˈθi.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubiesen enlucido [u.ˈβje.sen en.luˈθi.ðo]
Futur (yo)   enluciere [en.luˈθje.ɾe] (tú/vos)   enlucieres [en.luˈθje.ɾes] (él/ella/Ud.)   enluciere [en.luˈθje.ɾe] (nosostros-as)   enluciéremos [en.luˈθje.ɾe.mos] (vosostros-as/os)   enluciereis [en.luˈθje.ɾeis] (ellos-as/Uds.)   enlucieren [en.luˈθje.ɾen]	Futur antérieur (yo)   hubiere enlucido [u.ˈβje.ɾe en.luˈθi.ðo] (tú/vos)   hubieres enlucido [u.ˈβje.ɾes en.luˈθi.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiere enlucido [u.ˈβje.ɾe en.luˈθi.ðo] (nosotros-as)   hubiéremos enlucido [u.ˈβje.ɾe.mos en.luˈθi.ðo] (vosotros-as/os)   hubiereis enlucido [u.ˈβje.ɾejs en.luˈθi.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieren enlucido [u.ˈβje.ɾen en.luˈθi.ðo]

Impératif

Notes

• La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
• La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.

Présent (forme affirmative) (yo)   — [–] (tú)  ou (vos)   enluce  enlucí [en.luˈθe] [en.luˈθi] (usted)   enluzca [enˈlu.θka] (nosostros-as)   enluzcamos [en.luˈθka.mos] (vosostros-as)   enlucid [en.luˈθið] (ustedes)   enluzcan [enˈlu.θkan]