Conjugaison:espagnol/emerger

Conjugaison en espagnol
emerger
Verbe du 2e groupe, conjugué comme {{es-conj-2}}

emerger, verbe espagnol du 2^e groupe.

Modes impersonnels

Mode	Formes simples		Formes composées
Infinitif	emerger	[e.meɾˈxɛɾ]	haber	emergido	[aˌβeɾ e.meɾˈxi.ðo]
Gérondif	emergiendo	[e.meɾˈxjen̪.do]	habiendo	emergido	[aˌβjen.do e.meɾˈxi.ðo]
Participe passé	emergido	[e.meɾˈxi.ðo]

Indicatif

Présent (yo)   emerjo [eˈmeɾ.xo] (tú/vos)  ou (vos)   emerges  emergés [eˈmeɾ.xes] [e.meɾˈxes] (él/ella/Ud.)   emerge [eˈmeɾ.xe] (nosostros-as)   emergemos [e.meɾˈxe.mos] (vosostros-as/os)   emergéis [e.meɾˈxei̯s] (ellos-as/Uds.)   emergen [eˈmeɾ.xen]	Passé composé (yo)   he emergido [e e.meɾˈxi.ðo] (tú/vos)   has emergido [as e.meɾˈxi.ðo] (él/ella/Ud.)   ha emergido [a e.meɾˈxi.ðo] (nosotros-as)   hemos emergido [ˈe.mos e.meɾˈxi.ðo] (vosotros-as/os)   habéis emergido [a.ˈβejs e.meɾˈxi.ðo] (ellos-as/Uds.)   han emergido [an e.meɾˈxi.ðo]
Imparfait (yo)   emergía [e.meɾˈxi.a] (tú/vos)   emergías [e.meɾˈxi.as] (él/ella/Ud.)   emergía [e.meɾˈxi.a] (nosostros-as)   emergíamos [e.meɾˈxi.a.mos] (vosostros-as/os)   emergíais [e.meɾˈxi.ai̯s] (ellos-as/Uds.)   emergían [e.meɾˈxi.an]	Plus-que-parfait (yo)   había emergido [a.ˈβi.a e.meɾˈxi.ðo] (tú/vos)   habías emergido [a.ˈβi.as e.meɾˈxi.ðo] (él/ella/Ud.)   había emergido [a.ˈβi.a e.meɾˈxi.ðo] (nosotros-as)   habíamos emergido [a.ˈβi.a.mos e.meɾˈxi.ðo] (vosotros-as/os)   habíais emergido [a.ˈβi.ajs e.meɾˈxi.ðo] (ellos-as/Uds.)   habían emergido [a.ˈβi.an e.meɾˈxi.ðo]
Passé simple (yo)   emergí [e.meɾˈxi] (tú/vos)   emergiste [e.meɾˈxis.te] (él/ella/Ud.)   emergió [e.meɾˈxjo] (nosostros-as)   emergimos [e.meɾˈxi.mos] (vosostros-as/os)   emergisteis [e.meɾˈxis.tei̯s] (ellos-as/Uds.)   emergieron [e.meɾˈxje.ɾon]	Passé antérieur (yo)   hube emergido [ˈu.βe e.meɾˈxi.ðo] (tú/vos)   hubiste emergido [u.ˈβi.ste e.meɾˈxi.ðo] (él/ella/Ud.)   hubo emergido [ˈu.βo e.meɾˈxi.ðo] (nosotros-as)   hubimos emergido [u.ˈβi.mos e.meɾˈxi.ðo] (vosotros-as/os)   hubisteis emergido [u.ˈβi.stejs e.meɾˈxi.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieron emergido [u.ˈβje.ɾon e.meɾˈxi.ðo]
Futur simple (yo)   emergeré [e.meɾ.xeˈɾe] (tú/vos)   emergerás [e.meɾ.xeˈɾas] (él/ella/Ud.)   emergerá [e.meɾ.xeˈɾa] (nosostros-as)   emergeremos [e.meɾ.xeˈɾe.mos] (vosostros-as/os)   emergeréis [e.meɾ.xeˈɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   emergerán [e.meɾ.xeˈɾan]	Futur antérieur (yo)   habré emergido [a.ˈβɾe e.meɾˈxi.ðo] (tú/vos)   habrás emergido [a.ˈβɾas e.meɾˈxi.ðo] (él/ella/Ud.)   habrá emergido [a.ˈβɾa e.meɾˈxi.ðo] (nosotros-as)   habremos emergido [a.ˈβɾe.mos e.meɾˈxi.ðo] (vosotros-as/os)   habréis emergido [a.ˈβɾejs e.meɾˈxi.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrán emergido [a.ˈβɾan e.meɾˈxi.ðo]

Conditionnel

Présent (yo)   emergería [e.meɾ.xeˈɾi.a] (tú/vos)   emergerías [e.meɾ.xeˈɾi.as] (él/ella/Ud.)   emergería [e.meɾ.xeˈɾi.a] (nosostros-as)   emergeríamos [e.meɾ.xeˈɾi.a.mos] (vosostros-as/os)   emergeríais [e.meɾ.xeˈɾi.ai̯s] (ellos-as/Uds.)   emergerían [e.meɾ.xeˈɾi.an]

Passé (yo)   habría emergido [a.ˈβɾi.a e.meɾˈxi.ðo] (tú/vos)   habrías emergido [a.ˈβɾi.as e.meɾˈxi.ðo] (él/ella/Ud.)   habría emergido [a.ˈβɾi.a e.meɾˈxi.ðo] (nosotros-as)   habríamos emergido [a.ˈβɾi.a.mos e.meɾˈxi.ðo] (vosotros-as/os)   habríais emergido [a.ˈβɾi.ajs e.meɾˈxi.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrían emergido [a.ˈβɾi.an e.meɾˈxi.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent (yo)   emerja [e.ˈmeɾ.xa] (tú/vos)  ou (vos)   emerjas  emerjás [e.ˈmeɾ.xas] [e.meɾˈxas] (él/ella/Ud.)   emerja [e.ˈmeɾ.xa] (nosostros-as)   emerjamos [e.meɾˈxa.mos] (vosostros-as/os)   emerjáis [e.meɾˈxai̯s] (ellos-as/Uds.)   emerjan [e.ˈmeɾ.xan]	Passé composé (yo)   haya emergido [ˈa.ja e.meɾˈxi.ðo] (tú/vos)   hayas emergido [ˈa.jas e.meɾˈxi.ðo] (él/ella/Ud.)   haya emergido [ˈa.ja e.meɾˈxi.ðo] (nosotros-as)   hayamos emergido [a.ˈja.mos e.meɾˈxi.ðo] (vosotros-as/os)   hayáis emergido [a.ˈjajs e.meɾˈxi.ðo] (ellos-as/Uds.)   hayan emergido [ˈa.jan e.meɾˈxi.ðo]
Imparfait (en -ra) (yo)   emergiera [e.meɾˈxje.ɾa] (tú/vos)   emergieras [e.meɾˈxje.ɾas] (él/ella/Ud.)   emergiera [e.meɾˈxje.ɾa] (nosostros-as)   emergiéramos [e.meɾˈxje.ɾa.mos] (vosostros-as/os)   emergierais [e.meɾˈxje.ɾai̯s] (ellos-as/Uds.)   emergieran [e.meɾˈxje.ɾan]	Plus-que-parfait (en -era) (yo)   hubiera emergido [u.ˈβje.ɾa e.meɾˈxi.ðo] (tú/vos)   hubieras emergido [u.ˈβje.ɾas e.meɾˈxi.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiera emergido [u.ˈβje.ɾa e.meɾˈxi.ðo] (nosotros-as)   hubiéramos emergido [u.ˈβje.ɾa.mos e.meɾˈxi.ðo] (vosotros-as/os)   hubierais emergido [u.ˈβje.ɾajs e.meɾˈxi.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieran emergido [u.ˈβje.ɾan e.meɾˈxi.ðo]
Imparfait (en -se) (yo)   emergiese [e.meɾˈxje.se] (tú/vos)   emergieses [e.meɾˈxje.ses] (él/ella/Ud.)   emergiese [e.meɾˈxje.se] (nosostros-as)   emergiésemos [e.meɾˈxje.se.mos] (vosostros-as/os)   emergieseis [e.meɾˈxje.sei̯s] (ellos-as/Uds.)   emergiesen [e.meɾˈxje.sen]	Plus-que-parfait (en -ese) (yo)   hubiese emergido [u.ˈβje.se e.meɾˈxi.ðo] (tú/vos)   hubieses emergido [u.ˈβje.ses e.meɾˈxi.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiese emergido [u.ˈβje.se e.meɾˈxi.ðo] (nosotros-as)   hubiésemos emergido [u.ˈβje.se.mos e.meɾˈxi.ðo] (vosotros-as/os)   hubieseis emergido [u.ˈβje.sejs e.meɾˈxi.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubiesen emergido [u.ˈβje.sen e.meɾˈxi.ðo]
Futur (yo)   emergiere [e.meɾˈxje.ɾe] (tú/vos)   emergieres [e.meɾˈxje.ɾes] (él/ella/Ud.)   emergiere [e.meɾˈxje.ɾe] (nosostros-as)   emergiéremos [e.meɾˈxje.ɾe.mos] (vosostros-as/os)   emergiereis [e.meɾˈxje.ɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   emergieren [e.meɾˈxje.ɾen]	Futur antérieur (yo)   hubiere emergido [u.ˈβje.ɾe e.meɾˈxi.ðo] (tú/vos)   hubieres emergido [u.ˈβje.ɾes e.meɾˈxi.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiere emergido [u.ˈβje.ɾe e.meɾˈxi.ðo] (nosotros-as)   hubiéremos emergido [u.ˈβje.ɾe.mos e.meɾˈxi.ðo] (vosotros-as/os)   hubiereis emergido [u.ˈβje.ɾejs e.meɾˈxi.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieren emergido [u.ˈβje.ɾen e.meɾˈxi.ðo]

Impératif

Notes

• La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
• La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.

Présent (forme affirmative) (yo)   — [–] (tú)  ou (vos)   emerge  emergé [eˈmeɾ.xe] [e.meɾˈxe] (usted)   emerja [eˈmeɾ.xa] (nosostros-as)   emerjamos [e.meɾˈxa.mos] (vosostros-as)   emerged [e.meɾˈxeð] (ustedes)   emerjan [eˈmeɾ.xan]