Conjugaison:espagnol/desenclavar

Conjugaison en espagnol
desenclavar
Verbe du 1er groupe, conjugué comme {{es-conj-1}}

desenclavar, verbe espagnol du 1^er groupe.

Modes impersonnels

Mode	Formes simples		Formes composées
Infinitif	desenclavar	[de.seŋ.klaˈβaɾ]	haber	desenclavado	[aˌβeɾ de.seŋ.klaˈβa.ðo]
Gérondif	desenclavando	[de.seŋ.klaˈβan̪.do]	habiendo	desenclavado	[aˌβjen.do de.seŋ.klaˈβa.ðo]
Participe passé	desenclavado	[de.seŋ.klaˈβa.ðo]

Indicatif

Présent (yo)   desenclavo [de.seŋˈkla.βo] (tú/vos)  ou (vos)   desenclavas  desenclavás [de.seŋˈkla.βas] [de.seŋ.klaˈβas] (él/ella/Ud.)   desenclava [de.seŋˈkla.βa] (nosostros-as)   desenclavamos [de.seŋ.klaˈβa.mos] (vosostros-as/os)   desenclaváis [de.seŋ.klaˈβai̯s] (ellos-as/Uds.)   desenclavan [de.seŋˈkla.βan]	Passé composé (yo)   he desenclavado [e de.seŋ.klaˈβa.ðo] (tú/vos)   has desenclavado [as de.seŋ.klaˈβa.ðo] (él/ella/Ud.)   ha desenclavado [a de.seŋ.klaˈβa.ðo] (nosotros-as)   hemos desenclavado [ˈe.mos de.seŋ.klaˈβa.ðo] (vosotros-as/os)   habéis desenclavado [a.ˈβejs de.seŋ.klaˈβa.ðo] (ellos-as/Uds.)   han desenclavado [an de.seŋ.klaˈβa.ðo]
Imparfait (yo)   desenclavaba [de.seŋ.klaˈβa.βa] (tú/vos)   desenclavabas [de.seŋ.klaˈβa.βas] (él/ella/Ud.)   desenclavaba [de.seŋ.klaˈβa.βa] (nosostros-as)   desenclavábamos [de.seŋ.klaˈβa.βa.mos] (vosostros-as/os)   desenclavabais [de.seŋ.klaˈβa.βai̯s] (ellos-as/Uds.)   desenclavaban [de.seŋ.klaˈβa.βan]	Plus-que-parfait (yo)   había desenclavado [a.ˈβi.a de.seŋ.klaˈβa.ðo] (tú/vos)   habías desenclavado [a.ˈβi.as de.seŋ.klaˈβa.ðo] (él/ella/Ud.)   había desenclavado [a.ˈβi.a de.seŋ.klaˈβa.ðo] (nosotros-as)   habíamos desenclavado [a.ˈβi.a.mos de.seŋ.klaˈβa.ðo] (vosotros-as/os)   habíais desenclavado [a.ˈβi.ajs de.seŋ.klaˈβa.ðo] (ellos-as/Uds.)   habían desenclavado [a.ˈβi.an de.seŋ.klaˈβa.ðo]
Passé simple (yo)   desenclavé [de.seŋ.klaˈβe] (tú/vos)   desenclavaste [de.seŋ.klaˈβas.te] (él/ella/Ud.)   desenclavó [de.seŋ.klaˈβo] (nosostros-as)   desenclavamos [de.seŋ.klaˈβa.mos] (vosostros-as/os)   desenclavasteis [de.seŋ.klaˈβas.tei̯s] (ellos-as/Uds.)   desenclavaron [de.seŋ.klaˈβa.ɾon]	Passé antérieur (yo)   hube desenclavado [ˈu.βe de.seŋ.klaˈβa.ðo] (tú/vos)   hubiste desenclavado [u.ˈβi.ste de.seŋ.klaˈβa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubo desenclavado [ˈu.βo de.seŋ.klaˈβa.ðo] (nosotros-as)   hubimos desenclavado [u.ˈβi.mos de.seŋ.klaˈβa.ðo] (vosotros-as/os)   hubisteis desenclavado [u.ˈβi.stejs de.seŋ.klaˈβa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieron desenclavado [u.ˈβje.ɾon de.seŋ.klaˈβa.ðo]
Futur simple (yo)   desenclavaré [de.seŋ.kla.βaˈɾe] (tú/vos)   desenclavarás [de.seŋ.kla.βaˈɾas] (él/ella/Ud.)   desenclavará [de.seŋ.kla.βaˈɾa] (nosostros-as)   desenclavaremos [de.seŋ.kla.βaˈɾe.mos] (vosostros-as/os)   desenclavaréis [de.seŋ.kla.βaˈɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   desenclavarán [de.seŋ.kla.βaˈɾan]	Futur antérieur (yo)   habré desenclavado [a.ˈβɾe de.seŋ.klaˈβa.ðo] (tú/vos)   habrás desenclavado [a.ˈβɾas de.seŋ.klaˈβa.ðo] (él/ella/Ud.)   habrá desenclavado [a.ˈβɾa de.seŋ.klaˈβa.ðo] (nosotros-as)   habremos desenclavado [a.ˈβɾe.mos de.seŋ.klaˈβa.ðo] (vosotros-as/os)   habréis desenclavado [a.ˈβɾejs de.seŋ.klaˈβa.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrán desenclavado [a.ˈβɾan de.seŋ.klaˈβa.ðo]

Conditionnel

Présent (yo)   desenclavaría [de.seŋ.kla.βaˈɾi.a] (tú/vos)   desenclavarías [de.seŋ.kla.βaˈɾi.as] (él/ella/Ud.)   desenclavaría [de.seŋ.kla.βaˈɾi.a] (nosostros-as)   desenclavaríamos [de.seŋ.kla.βaˈɾi.a.mos] (vosostros-as/os)   desenclavaríais [de.seŋ.kla.βaˈɾi.ai̯s] (ellos-as/Uds.)   desenclavarían [de.seŋ.kla.βaˈɾi.an]

Passé (yo)   habría desenclavado [a.ˈβɾi.a de.seŋ.klaˈβa.ðo] (tú/vos)   habrías desenclavado [a.ˈβɾi.as de.seŋ.klaˈβa.ðo] (él/ella/Ud.)   habría desenclavado [a.ˈβɾi.a de.seŋ.klaˈβa.ðo] (nosotros-as)   habríamos desenclavado [a.ˈβɾi.a.mos de.seŋ.klaˈβa.ðo] (vosotros-as/os)   habríais desenclavado [a.ˈβɾi.ajs de.seŋ.klaˈβa.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrían desenclavado [a.ˈβɾi.an de.seŋ.klaˈβa.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent (yo)   desenclave [de.seŋ.ˈkla.βe] (tú/vos)  ou (vos)   desenclaves  desenclavés [de.seŋ.ˈkla.βes] [de.seŋ.klaˈβes] (él/ella/Ud.)   desenclave [de.seŋ.ˈkla.βe] (nosostros-as)   desenclavemos [de.seŋ.klaˈβe.mos] (vosostros-as/os)   desenclavéis [de.seŋ.klaˈβei̯s] (ellos-as/Uds.)   desenclaven [de.seŋ.ˈkla.βen]	Passé composé (yo)   haya desenclavado [ˈa.ja de.seŋ.klaˈβa.ðo] (tú/vos)   hayas desenclavado [ˈa.jas de.seŋ.klaˈβa.ðo] (él/ella/Ud.)   haya desenclavado [ˈa.ja de.seŋ.klaˈβa.ðo] (nosotros-as)   hayamos desenclavado [a.ˈja.mos de.seŋ.klaˈβa.ðo] (vosotros-as/os)   hayáis desenclavado [a.ˈjajs de.seŋ.klaˈβa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hayan desenclavado [ˈa.jan de.seŋ.klaˈβa.ðo]
Imparfait (en -ra) (yo)   desenclavara [de.seŋ.klaˈβa.ɾa] (tú/vos)   desenclavaras [de.seŋ.klaˈβa.ɾas] (él/ella/Ud.)   desenclavara [de.seŋ.klaˈβa.ɾa] (nosostros-as)   desenclaváramos [de.seŋ.klaˈβa.ɾa.mos] (vosostros-as/os)   desenclavarais [de.seŋ.klaˈβa.ɾai̯s] (ellos-as/Uds.)   desenclavaran [de.seŋ.klaˈβa.ɾan]	Plus-que-parfait (en -era) (yo)   hubiera desenclavado [u.ˈβje.ɾa de.seŋ.klaˈβa.ðo] (tú/vos)   hubieras desenclavado [u.ˈβje.ɾas de.seŋ.klaˈβa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiera desenclavado [u.ˈβje.ɾa de.seŋ.klaˈβa.ðo] (nosotros-as)   hubiéramos desenclavado [u.ˈβje.ɾa.mos de.seŋ.klaˈβa.ðo] (vosotros-as/os)   hubierais desenclavado [u.ˈβje.ɾajs de.seŋ.klaˈβa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieran desenclavado [u.ˈβje.ɾan de.seŋ.klaˈβa.ðo]
Imparfait (en -se) (yo)   desenclavase [de.seŋ.klaˈβa.se] (tú/vos)   desenclavases [de.seŋ.klaˈβa.ses] (él/ella/Ud.)   desenclavase [de.seŋ.klaˈβa.se] (nosostros-as)   desenclavásemos [de.seŋ.klaˈβa.se.mos] (vosostros-as/os)   desenclavaseis [de.seŋ.klaˈβa.sei̯s] (ellos-as/Uds.)   desenclavasen [de.seŋ.klaˈβa.sen]	Plus-que-parfait (en -ese) (yo)   hubiese desenclavado [u.ˈβje.se de.seŋ.klaˈβa.ðo] (tú/vos)   hubieses desenclavado [u.ˈβje.ses de.seŋ.klaˈβa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiese desenclavado [u.ˈβje.se de.seŋ.klaˈβa.ðo] (nosotros-as)   hubiésemos desenclavado [u.ˈβje.se.mos de.seŋ.klaˈβa.ðo] (vosotros-as/os)   hubieseis desenclavado [u.ˈβje.sejs de.seŋ.klaˈβa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubiesen desenclavado [u.ˈβje.sen de.seŋ.klaˈβa.ðo]
Futur (yo)   desenclavare [de.seŋ.klaˈβa.ɾe] (tú/vos)   desenclavares [de.seŋ.klaˈβa.ɾes] (él/ella/Ud.)   desenclavare [de.seŋ.klaˈβa.ɾe] (nosostros-as)   desenclaváremos [de.seŋ.klaˈβa.ɾe.mos] (vosostros-as/os)   desenclavareis [de.seŋ.klaˈβa.ɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   desenclavaren [de.seŋ.klaˈβa.ɾen]	Futur antérieur (yo)   hubiere desenclavado [u.ˈβje.ɾe de.seŋ.klaˈβa.ðo] (tú/vos)   hubieres desenclavado [u.ˈβje.ɾes de.seŋ.klaˈβa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiere desenclavado [u.ˈβje.ɾe de.seŋ.klaˈβa.ðo] (nosotros-as)   hubiéremos desenclavado [u.ˈβje.ɾe.mos de.seŋ.klaˈβa.ðo] (vosotros-as/os)   hubiereis desenclavado [u.ˈβje.ɾejs de.seŋ.klaˈβa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieren desenclavado [u.ˈβje.ɾen de.seŋ.klaˈβa.ðo]

Impératif

Notes

• La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
• La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.

Présent (forme affirmative) (yo)   — [–] (tú)  ou (vos)   desenclava  desenclavá [de.seŋˈkla.βa] [de.seŋ.klaˈβa] (usted)   desenclave [de.seŋˈkla.βe] (nosostros-as)   desenclavemos [de.seŋ.klaˈβe.mos] (vosostros-as)   desenclavad [de.seŋ.klaˈβað] (ustedes)   desenclaven [de.seŋˈkla.βen]