Aller au contenu

Conjugaison:espagnol/aferrar

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Modes impersonnelsIndicatifSubjonctifConditionnelImpératif
Conjugaison en espagnol
aferrar
Verbe du 1er groupe,
conjugué comme {{es-conj-1}}

aferrar, verbe espagnol du 1er groupe.

Modes impersonnels

[modifier le wikicode]
Présent
(yo)   aferro [aˈfe.ɾo]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 aferras
 aferrás
[aˈfe.ɾas]
[a.feˈɾas]
(él/ella/Ud.)   aferra [aˈfe.ɾa]
(nosostros-as)   aferramos [a.feˈɾa.mos]
(vosostros-as/os)   aferráis [a.feˈɾai̯s]
(ellos-as/Uds.)   aferran [aˈfe.ɾan]
Passé composé
(yo)   he aferrado [e a.feˈɾa.ðo]
(tú/vos)   has aferrado [as a.feˈɾa.ðo]
(él/ella/Ud.)   ha aferrado [a a.feˈɾa.ðo]
(nosotros-as)   hemos aferrado [ˈe.mos a.feˈɾa.ðo]
(vosotros-as/os)   habéis aferrado [a.ˈβejs a.feˈɾa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   han aferrado [an a.feˈɾa.ðo]
Imparfait
(yo)   aferraba [a.feˈɾa.βa]
(tú/vos)   aferrabas [a.feˈɾa.βas]
(él/ella/Ud.)   aferraba [a.feˈɾa.βa]
(nosostros-as)   aferrábamos [a.feˈɾa.βa.mos]
(vosostros-as/os)   aferrabais [a.feˈɾa.βai̯s]
(ellos-as/Uds.)   aferraban [a.feˈɾa.βan]
Plus-que-parfait
(yo)   había aferrado [a.ˈβi.a a.feˈɾa.ðo]
(tú/vos)   habías aferrado [a.ˈβi.as a.feˈɾa.ðo]
(él/ella/Ud.)   había aferrado [a.ˈβi.a a.feˈɾa.ðo]
(nosotros-as)   habíamos aferrado [a.ˈβi.a.mos a.feˈɾa.ðo]
(vosotros-as/os)   habíais aferrado [a.ˈβi.ajs a.feˈɾa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habían aferrado [a.ˈβi.an a.feˈɾa.ðo]
Passé simple
(yo)   aferré [a.feˈɾe]
(tú/vos)   aferraste [a.feˈɾas.te]
(él/ella/Ud.)   aferró [a.feˈɾo]
(nosostros-as)   aferramos [a.feˈɾa.mos]
(vosostros-as/os)   aferrasteis [a.feˈɾas.tei̯s]
(ellos-as/Uds.)   aferraron [a.feˈɾa.ɾon]
Passé antérieur
(yo)   hube aferrado [ˈu.βe a.feˈɾa.ðo]
(tú/vos)   hubiste aferrado [u.ˈβi.ste a.feˈɾa.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubo aferrado [ˈu.βo a.feˈɾa.ðo]
(nosotros-as)   hubimos aferrado [u.ˈβi.mos a.feˈɾa.ðo]
(vosotros-as/os)   hubisteis aferrado [u.ˈβi.stejs a.feˈɾa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieron aferrado [u.ˈβje.ɾon a.feˈɾa.ðo]
Futur simple
(yo)   aferraré [a.fe.ɾaˈɾe]
(tú/vos)   aferrarás [a.fe.ɾaˈɾas]
(él/ella/Ud.)   aferrará [a.fe.ɾaˈɾa]
(nosostros-as)   aferraremos [a.fe.ɾaˈɾe.mos]
(vosostros-as/os)   aferraréis [a.fe.ɾaˈɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   aferrarán [a.fe.ɾaˈɾan]
Futur antérieur
(yo)   habré aferrado [a.ˈβɾe a.feˈɾa.ðo]
(tú/vos)   habrás aferrado [a.ˈβɾas a.feˈɾa.ðo]
(él/ella/Ud.)   habrá aferrado [a.ˈβɾa a.feˈɾa.ðo]
(nosotros-as)   habremos aferrado [a.ˈβɾe.mos a.feˈɾa.ðo]
(vosotros-as/os)   habréis aferrado [a.ˈβɾejs a.feˈɾa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrán aferrado [a.ˈβɾan a.feˈɾa.ðo]

Conditionnel

[modifier le wikicode]
Présent
(yo)   aferraría [a.fe.ɾaˈɾi.a]
(tú/vos)   aferrarías [a.fe.ɾaˈɾi.as]
(él/ella/Ud.)   aferraría [a.fe.ɾaˈɾi.a]
(nosostros-as)   aferraríamos [a.fe.ɾaˈɾi.a.mos]
(vosostros-as/os)   aferraríais [a.fe.ɾaˈɾi.ai̯s]
(ellos-as/Uds.)   aferrarían [a.fe.ɾaˈɾi.an]
Passé
(yo)   habría aferrado [a.ˈβɾi.a a.feˈɾa.ðo]
(tú/vos)   habrías aferrado [a.ˈβɾi.as a.feˈɾa.ðo]
(él/ella/Ud.)   habría aferrado [a.ˈβɾi.a a.feˈɾa.ðo]
(nosotros-as)   habríamos aferrado [a.ˈβɾi.a.mos a.feˈɾa.ðo]
(vosotros-as/os)   habríais aferrado [a.ˈβɾi.ajs a.feˈɾa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrían aferrado [a.ˈβɾi.an a.feˈɾa.ðo]

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo)   aferre [a.ˈfe.ɾe]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 aferres
 aferrés
[a.ˈfe.ɾes]
[a.feˈɾes]
(él/ella/Ud.)   aferre [a.ˈfe.ɾe]
(nosostros-as)   aferremos [a.feˈɾe.mos]
(vosostros-as/os)   aferréis [a.feˈɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   aferren [a.ˈfe.ɾen]
Passé composé
(yo)   haya aferrado [ˈa.ja a.feˈɾa.ðo]
(tú/vos)   hayas aferrado [ˈa.jas a.feˈɾa.ðo]
(él/ella/Ud.)   haya aferrado [ˈa.ja a.feˈɾa.ðo]
(nosotros-as)   hayamos aferrado [a.ˈja.mos a.feˈɾa.ðo]
(vosotros-as/os)   hayáis aferrado [a.ˈjajs a.feˈɾa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hayan aferrado [ˈa.jan a.feˈɾa.ðo]
Imparfait (en -ra)
(yo)   aferrara [a.feˈɾa.ɾa]
(tú/vos)   aferraras [a.feˈɾa.ɾas]
(él/ella/Ud.)   aferrara [a.feˈɾa.ɾa]
(nosostros-as)   aferráramos [a.feˈɾa.ɾa.mos]
(vosostros-as/os)   aferrarais [a.feˈɾa.ɾai̯s]
(ellos-as/Uds.)   aferraran [a.feˈɾa.ɾan]
Plus-que-parfait (en -era)
(yo)   hubiera aferrado [u.ˈβje.ɾa a.feˈɾa.ðo]
(tú/vos)   hubieras aferrado [u.ˈβje.ɾas a.feˈɾa.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiera aferrado [u.ˈβje.ɾa a.feˈɾa.ðo]
(nosotros-as)   hubiéramos aferrado [u.ˈβje.ɾa.mos a.feˈɾa.ðo]
(vosotros-as/os)   hubierais aferrado [u.ˈβje.ɾajs a.feˈɾa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieran aferrado [u.ˈβje.ɾan a.feˈɾa.ðo]
Imparfait (en -se)
(yo)   aferrase [a.feˈɾa.se]
(tú/vos)   aferrases [a.feˈɾa.ses]
(él/ella/Ud.)   aferrase [a.feˈɾa.se]
(nosostros-as)   aferrásemos [a.feˈɾa.se.mos]
(vosostros-as/os)   aferraseis [a.feˈɾa.sei̯s]
(ellos-as/Uds.)   aferrasen [a.feˈɾa.sen]
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo)   hubiese aferrado [u.ˈβje.se a.feˈɾa.ðo]
(tú/vos)   hubieses aferrado [u.ˈβje.ses a.feˈɾa.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiese aferrado [u.ˈβje.se a.feˈɾa.ðo]
(nosotros-as)   hubiésemos aferrado [u.ˈβje.se.mos a.feˈɾa.ðo]
(vosotros-as/os)   hubieseis aferrado [u.ˈβje.sejs a.feˈɾa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubiesen aferrado [u.ˈβje.sen a.feˈɾa.ðo]
Futur
(yo)   aferrare [a.feˈɾa.ɾe]
(tú/vos)   aferrares [a.feˈɾa.ɾes]
(él/ella/Ud.)   aferrare [a.feˈɾa.ɾe]
(nosostros-as)   aferráremos [a.feˈɾa.ɾe.mos]
(vosostros-as/os)   aferrareis [a.feˈɾa.ɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   aferraren [a.feˈɾa.ɾen]
Futur antérieur
(yo)   hubiere aferrado [u.ˈβje.ɾe a.feˈɾa.ðo]
(tú/vos)   hubieres aferrado [u.ˈβje.ɾes a.feˈɾa.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiere aferrado [u.ˈβje.ɾe a.feˈɾa.ðo]
(nosotros-as)   hubiéremos aferrado [u.ˈβje.ɾe.mos a.feˈɾa.ðo]
(vosotros-as/os)   hubiereis aferrado [u.ˈβje.ɾejs a.feˈɾa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieren aferrado [u.ˈβje.ɾen a.feˈɾa.ðo]
  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)    [–]
(tú) 
ou (vos) 
 aferra
 aferrá
[aˈfe.ɾa]
[a.feˈɾa]
(usted)   aferre [aˈfe.ɾe]
(nosostros-as)   aferremos [a.feˈɾe.mos]
(vosostros-as)   aferrad [a.feˈɾað]
(ustedes)   aferren [aˈfe.ɾen]

 

Modes impersonnelsIndicatifSubjonctifConditionnelImpératif
Conjugaison en espagnol
aferrarse
Verbe du 1er groupe,
conjugué comme {{es-conj-1}}

aferrarse, verbe espagnol pronominal du 1er groupe.

Modes impersonnels

[modifier le wikicode]
Présent
(yo) me   aferro [me aˈfe.ɾo]
(tú/vos) te 
ou (vos) te 
 aferras
 aferrás
[te aˈfe.ɾas]
[te a.feˈɾas]
(él/ella/Ud.) se   aferra [se aˈfe.ɾa]
(nosostros-as) nos   aferramos [nos a.feˈɾa.mos]
(vosostros-as/os) os   aferráis [os a.feˈɾai̯s]
(ellos-as/Uds.) se   aferran [se aˈfe.ɾan]
Passé composé
(yo) me   he aferrado [me e a.feˈɾa.ðo]
(tú/vos) te   has aferrado [te as a.feˈɾa.ðo]
(él/ella/Ud.) se   ha aferrado [se a a.feˈɾa.ðo]
(nosotros-as) nos   hemos aferrado [nos ˈe.mos a.feˈɾa.ðo]
(vosotros-as/os) os   habéis aferrado [os a.ˈβejs a.feˈɾa.ðo]
(ellos-as/Uds.) se   han aferrado [se an a.feˈɾa.ðo]
Imparfait
(yo) me   aferraba [me a.feˈɾa.βa]
(tú/vos) te   aferrabas [te a.feˈɾa.βas]
(él/ella/Ud.) se   aferraba [se a.feˈɾa.βa]
(nosostros-as) nos   aferrábamos [nos a.feˈɾa.βa.mos]
(vosostros-as/os) os   aferrabais [os a.feˈɾa.βai̯s]
(ellos-as/Uds.) se   aferraban [se a.feˈɾa.βan]
Plus-que-parfait
(yo) me   había aferrado [me a.ˈβi.a a.feˈɾa.ðo]
(tú/vos) te   habías aferrado [te a.ˈβi.as a.feˈɾa.ðo]
(él/ella/Ud.) se   había aferrado [se a.ˈβi.a a.feˈɾa.ðo]
(nosotros-as) nos   habíamos aferrado [nos a.ˈβi.a.mos a.feˈɾa.ðo]
(vosotros-as/os) os   habíais aferrado [os a.ˈβi.ajs a.feˈɾa.ðo]
(ellos-as/Uds.) se   habían aferrado [se a.ˈβi.an a.feˈɾa.ðo]
Passé simple
(yo) me   aferré [me a.feˈɾe]
(tú/vos) te   aferraste [te a.feˈɾas.te]
(él/ella/Ud.) se   aferró [se a.feˈɾo]
(nosostros-as) nos   aferramos [nos a.feˈɾa.mos]
(vosostros-as/os) os   aferrasteis [os a.feˈɾas.tei̯s]
(ellos-as/Uds.) se   aferraron [se a.feˈɾa.ɾon]
Passé antérieur
(yo) me   hube aferrado [me ˈu.βe a.feˈɾa.ðo]
(tú/vos) te   hubiste aferrado [te u.ˈβi.ste a.feˈɾa.ðo]
(él/ella/Ud.) se   hubo aferrado [se ˈu.βo a.feˈɾa.ðo]
(nosotros-as) nos   hubimos aferrado [nos u.ˈβi.mos a.feˈɾa.ðo]
(vosotros-as/os) os   hubisteis aferrado [os u.ˈβi.stejs a.feˈɾa.ðo]
(ellos-as/Uds.) se   hubieron aferrado [se u.ˈβje.ɾon a.feˈɾa.ðo]
Futur simple
(yo) me   aferraré [me a.fe.ɾaˈɾe]
(tú/vos) te   aferrarás [te a.fe.ɾaˈɾas]
(él/ella/Ud.) se   aferrará [se a.fe.ɾaˈɾa]
(nosostros-as) nos   aferraremos [nos a.fe.ɾaˈɾe.mos]
(vosostros-as/os) os   aferraréis [os a.fe.ɾaˈɾei̯s]
(ellos-as/Uds.) se   aferrarán [se a.fe.ɾaˈɾan]
Futur antérieur
(yo) me   habré aferrado [me a.ˈβɾe a.feˈɾa.ðo]
(tú/vos) te   habrás aferrado [te a.ˈβɾas a.feˈɾa.ðo]
(él/ella/Ud.) se   habrá aferrado [se a.ˈβɾa a.feˈɾa.ðo]
(nosotros-as) nos   habremos aferrado [nos a.ˈβɾe.mos a.feˈɾa.ðo]
(vosotros-as/os) os   habréis aferrado [os a.ˈβɾejs a.feˈɾa.ðo]
(ellos-as/Uds.) se   habrán aferrado [se a.ˈβɾan a.feˈɾa.ðo]

Conditionnel

[modifier le wikicode]
Présent
(yo) me   aferraría [me a.fe.ɾaˈɾi.a]
(tú/vos) te   aferrarías [te a.fe.ɾaˈɾi.as]
(él/ella/Ud.) se   aferraría [se a.fe.ɾaˈɾi.a]
(nosostros-as) nos   aferraríamos [nos a.fe.ɾaˈɾi.a.mos]
(vosostros-as/os) os   aferraríais [os a.fe.ɾaˈɾi.ai̯s]
(ellos-as/Uds.) se   aferrarían [se a.fe.ɾaˈɾi.an]
Passé
(yo) me   habría aferrado [me a.ˈβɾi.a a.feˈɾa.ðo]
(tú/vos) te   habrías aferrado [te a.ˈβɾi.as a.feˈɾa.ðo]
(él/ella/Ud.) se   habría aferrado [se a.ˈβɾi.a a.feˈɾa.ðo]
(nosotros-as) nos   habríamos aferrado [nos a.ˈβɾi.a.mos a.feˈɾa.ðo]
(vosotros-as/os) os   habríais aferrado [os a.ˈβɾi.ajs a.feˈɾa.ðo]
(ellos-as/Uds.) se   habrían aferrado [se a.ˈβɾi.an a.feˈɾa.ðo]

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo) me   aferre [me a.ˈfe.ɾe]
(tú/vos) te 
ou (vos) te 
 aferres
 aferrés
[te a.ˈfe.ɾes]
[te a.feˈɾes]
(él/ella/Ud.) se   aferre [se a.ˈfe.ɾe]
(nosostros-as) nos   aferremos [nos a.feˈɾe.mos]
(vosostros-as/os) os   aferréis [os a.feˈɾei̯s]
(ellos-as/Uds.) se   aferren [se a.ˈfe.ɾen]
Passé composé
(yo) me   haya aferrado [me ˈa.ja a.feˈɾa.ðo]
(tú/vos) te   hayas aferrado [te ˈa.jas a.feˈɾa.ðo]
(él/ella/Ud.) se   haya aferrado [se ˈa.ja a.feˈɾa.ðo]
(nosotros-as) nos   hayamos aferrado [nos a.ˈja.mos a.feˈɾa.ðo]
(vosotros-as/os) os   hayáis aferrado [os a.ˈjajs a.feˈɾa.ðo]
(ellos-as/Uds.) se   hayan aferrado [se ˈa.jan a.feˈɾa.ðo]
Imparfait (en -ra)
(yo) me   aferrara [me a.feˈɾa.ɾa]
(tú/vos) te   aferraras [te a.feˈɾa.ɾas]
(él/ella/Ud.) se   aferrara [se a.feˈɾa.ɾa]
(nosostros-as) nos   aferráramos [nos a.feˈɾa.ɾa.mos]
(vosostros-as/os) os   aferrarais [os a.feˈɾa.ɾai̯s]
(ellos-as/Uds.) se   aferraran [se a.feˈɾa.ɾan]
Plus-que-parfait (en -era)
(yo) me   hubiera aferrado [me u.ˈβje.ɾa a.feˈɾa.ðo]
(tú/vos) te   hubieras aferrado [te u.ˈβje.ɾas a.feˈɾa.ðo]
(él/ella/Ud.) se   hubiera aferrado [se u.ˈβje.ɾa a.feˈɾa.ðo]
(nosotros-as) nos   hubiéramos aferrado [nos u.ˈβje.ɾa.mos a.feˈɾa.ðo]
(vosotros-as/os) os   hubierais aferrado [os u.ˈβje.ɾajs a.feˈɾa.ðo]
(ellos-as/Uds.) se   hubieran aferrado [se u.ˈβje.ɾan a.feˈɾa.ðo]
Imparfait (en -se)
(yo) me   aferrase [me a.feˈɾa.se]
(tú/vos) te   aferrases [te a.feˈɾa.ses]
(él/ella/Ud.) se   aferrase [se a.feˈɾa.se]
(nosostros-as) nos   aferrásemos [nos a.feˈɾa.se.mos]
(vosostros-as/os) os   aferraseis [os a.feˈɾa.sei̯s]
(ellos-as/Uds.) se   aferrasen [se a.feˈɾa.sen]
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo) me   hubiese aferrado [me u.ˈβje.se a.feˈɾa.ðo]
(tú/vos) te   hubieses aferrado [te u.ˈβje.ses a.feˈɾa.ðo]
(él/ella/Ud.) se   hubiese aferrado [se u.ˈβje.se a.feˈɾa.ðo]
(nosotros-as) nos   hubiésemos aferrado [nos u.ˈβje.se.mos a.feˈɾa.ðo]
(vosotros-as/os) os   hubieseis aferrado [os u.ˈβje.sejs a.feˈɾa.ðo]
(ellos-as/Uds.) se   hubiesen aferrado [se u.ˈβje.sen a.feˈɾa.ðo]
Futur
(yo) me   aferrare [me a.feˈɾa.ɾe]
(tú/vos) te   aferrares [te a.feˈɾa.ɾes]
(él/ella/Ud.) se   aferrare [se a.feˈɾa.ɾe]
(nosostros-as) nos   aferráremos [nos a.feˈɾa.ɾe.mos]
(vosostros-as/os) os   aferrareis [os a.feˈɾa.ɾei̯s]
(ellos-as/Uds.) se   aferraren [se a.feˈɾa.ɾen]
Futur antérieur
(yo) me   hubiere aferrado [me u.ˈβje.ɾe a.feˈɾa.ðo]
(tú/vos) te   hubieres aferrado [te u.ˈβje.ɾes a.feˈɾa.ðo]
(él/ella/Ud.) se   hubiere aferrado [se u.ˈβje.ɾe a.feˈɾa.ðo]
(nosotros-as) nos   hubiéremos aferrado [nos u.ˈβje.ɾe.mos a.feˈɾa.ðo]
(vosotros-as/os) os   hubiereis aferrado [os u.ˈβje.ɾejs a.feˈɾa.ðo]
(ellos-as/Uds.) se   hubieren aferrado [se u.ˈβje.ɾen a.feˈɾa.ðo]
  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)    [–]
(tú) 
ou (vos) 
 aférrate
 aferrate
[aˈfe.ɾa.te]
[a.feˈɾa.te]
(usted)   aférrese [aˈfe.ɾe.se]
(nosostros-as)   aferrémonos [a.feˈɾe.mo.nos]
(vosostros-as)   aferraos [a.feˈɾa.os]
(ustedes)   aférrense [aˈfe.ɾen.se]