Conjugaison:espagnol/adornar

Conjugaison en espagnol
adornar
Verbe du 1er groupe, conjugué comme {{es-conj-1}}

adornar, verbe espagnol du 1^er groupe.

Modes impersonnels

Mode	Formes simples		Formes composées
Infinitif	adornar	[a.ðoɾˈnaɾ]	haber	adornado	[aˌβeɾ a.ðoɾˈna.ðo]
Gérondif	adornando	[a.ðoɾˈnan̪.do]	habiendo	adornado	[aˌβjen.do a.ðoɾˈna.ðo]
Participe passé	adornado	[a.ðoɾˈna.ðo]

Indicatif

Présent (yo)   adorno [aˈðoɾ.no] (tú/vos)  ou (vos)   adornas  adornás [aˈðoɾ.nas] [a.ðoɾˈnas] (él/ella/Ud.)   adorna [aˈðoɾ.na] (nosostros-as)   adornamos [a.ðoɾˈna.mos] (vosostros-as/os)   adornáis [a.ðoɾˈnai̯s] (ellos-as/Uds.)   adornan [aˈðoɾ.nan]	Passé composé (yo)   he adornado [e a.ðoɾˈna.ðo] (tú/vos)   has adornado [as a.ðoɾˈna.ðo] (él/ella/Ud.)   ha adornado [a a.ðoɾˈna.ðo] (nosotros-as)   hemos adornado [ˈe.mos a.ðoɾˈna.ðo] (vosotros-as/os)   habéis adornado [a.ˈβejs a.ðoɾˈna.ðo] (ellos-as/Uds.)   han adornado [an a.ðoɾˈna.ðo]
Imparfait (yo)   adornaba [a.ðoɾˈna.βa] (tú/vos)   adornabas [a.ðoɾˈna.βas] (él/ella/Ud.)   adornaba [a.ðoɾˈna.βa] (nosostros-as)   adornábamos [a.ðoɾˈna.βa.mos] (vosostros-as/os)   adornabais [a.ðoɾˈna.βai̯s] (ellos-as/Uds.)   adornaban [a.ðoɾˈna.βan]	Plus-que-parfait (yo)   había adornado [a.ˈβi.a a.ðoɾˈna.ðo] (tú/vos)   habías adornado [a.ˈβi.as a.ðoɾˈna.ðo] (él/ella/Ud.)   había adornado [a.ˈβi.a a.ðoɾˈna.ðo] (nosotros-as)   habíamos adornado [a.ˈβi.a.mos a.ðoɾˈna.ðo] (vosotros-as/os)   habíais adornado [a.ˈβi.ajs a.ðoɾˈna.ðo] (ellos-as/Uds.)   habían adornado [a.ˈβi.an a.ðoɾˈna.ðo]
Passé simple (yo)   adorné [a.ðoɾˈne] (tú/vos)   adornaste [a.ðoɾˈnas.te] (él/ella/Ud.)   adornó [a.ðoɾˈno] (nosostros-as)   adornamos [a.ðoɾˈna.mos] (vosostros-as/os)   adornasteis [a.ðoɾˈnas.tei̯s] (ellos-as/Uds.)   adornaron [a.ðoɾˈna.ɾon]	Passé antérieur (yo)   hube adornado [ˈu.βe a.ðoɾˈna.ðo] (tú/vos)   hubiste adornado [u.ˈβi.ste a.ðoɾˈna.ðo] (él/ella/Ud.)   hubo adornado [ˈu.βo a.ðoɾˈna.ðo] (nosotros-as)   hubimos adornado [u.ˈβi.mos a.ðoɾˈna.ðo] (vosotros-as/os)   hubisteis adornado [u.ˈβi.stejs a.ðoɾˈna.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieron adornado [u.ˈβje.ɾon a.ðoɾˈna.ðo]
Futur simple (yo)   adornaré [a.ðoɾ.naˈɾe] (tú/vos)   adornarás [a.ðoɾ.naˈɾas] (él/ella/Ud.)   adornará [a.ðoɾ.naˈɾa] (nosostros-as)   adornaremos [a.ðoɾ.naˈɾe.mos] (vosostros-as/os)   adornaréis [a.ðoɾ.naˈɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   adornarán [a.ðoɾ.naˈɾan]	Futur antérieur (yo)   habré adornado [a.ˈβɾe a.ðoɾˈna.ðo] (tú/vos)   habrás adornado [a.ˈβɾas a.ðoɾˈna.ðo] (él/ella/Ud.)   habrá adornado [a.ˈβɾa a.ðoɾˈna.ðo] (nosotros-as)   habremos adornado [a.ˈβɾe.mos a.ðoɾˈna.ðo] (vosotros-as/os)   habréis adornado [a.ˈβɾejs a.ðoɾˈna.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrán adornado [a.ˈβɾan a.ðoɾˈna.ðo]

Conditionnel

Présent (yo)   adornaría [a.ðoɾ.naˈɾi.a] (tú/vos)   adornarías [a.ðoɾ.naˈɾi.as] (él/ella/Ud.)   adornaría [a.ðoɾ.naˈɾi.a] (nosostros-as)   adornaríamos [a.ðoɾ.naˈɾi.a.mos] (vosostros-as/os)   adornaríais [a.ðoɾ.naˈɾi.ai̯s] (ellos-as/Uds.)   adornarían [a.ðoɾ.naˈɾi.an]

Passé (yo)   habría adornado [a.ˈβɾi.a a.ðoɾˈna.ðo] (tú/vos)   habrías adornado [a.ˈβɾi.as a.ðoɾˈna.ðo] (él/ella/Ud.)   habría adornado [a.ˈβɾi.a a.ðoɾˈna.ðo] (nosotros-as)   habríamos adornado [a.ˈβɾi.a.mos a.ðoɾˈna.ðo] (vosotros-as/os)   habríais adornado [a.ˈβɾi.ajs a.ðoɾˈna.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrían adornado [a.ˈβɾi.an a.ðoɾˈna.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent (yo)   adorne [a.ˈðoɾ.ne] (tú/vos)  ou (vos)   adornes  adornés [a.ˈðoɾ.nes] [a.ðoɾˈnes] (él/ella/Ud.)   adorne [a.ˈðoɾ.ne] (nosostros-as)   adornemos [a.ðoɾˈne.mos] (vosostros-as/os)   adornéis [a.ðoɾˈnei̯s] (ellos-as/Uds.)   adornen [a.ˈðoɾ.nen]	Passé composé (yo)   haya adornado [ˈa.ja a.ðoɾˈna.ðo] (tú/vos)  ou (vos)   hayas adornado  hayás adornado [ˈa.jas a.ðoɾˈna.ðo] [a.ˈjas a.ðoɾˈna.ðo] (él/ella/Ud.)   haya adornado [ˈa.ja a.ðoɾˈna.ðo] (nosotros-as)   hayamos adornado [a.ˈja.mos a.ðoɾˈna.ðo] (vosotros-as/os)   hayáis adornado [a.ˈjajs a.ðoɾˈna.ðo] (ellos-as/Uds.)   hayan adornado [ˈa.jan a.ðoɾˈna.ðo]
Imparfait (en -ra) (yo)   adornara [a.ðoɾˈna.ɾa] (tú/vos)   adornaras [a.ðoɾˈna.ɾas] (él/ella/Ud.)   adornara [a.ðoɾˈna.ɾa] (nosostros-as)   adornáramos [a.ðoɾˈna.ɾa.mos] (vosostros-as/os)   adornarais [a.ðoɾˈna.ɾai̯s] (ellos-as/Uds.)   adornaran [a.ðoɾˈna.ɾan]	Plus-que-parfait (en -era) (yo)   hubiera adornado [u.ˈβje.ɾa a.ðoɾˈna.ðo] (tú/vos)   hubieras adornado [u.ˈβje.ɾas a.ðoɾˈna.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiera adornado [u.ˈβje.ɾa a.ðoɾˈna.ðo] (nosotros-as)   hubiéramos adornado [u.ˈβje.ɾa.mos a.ðoɾˈna.ðo] (vosotros-as/os)   hubierais adornado [u.ˈβje.ɾajs a.ðoɾˈna.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieran adornado [u.ˈβje.ɾan a.ðoɾˈna.ðo]
Imparfait (en -se) (yo)   adornase [a.ðoɾˈna.se] (tú/vos)   adornases [a.ðoɾˈna.ses] (él/ella/Ud.)   adornase [a.ðoɾˈna.se] (nosostros-as)   adornásemos [a.ðoɾˈna.se.mos] (vosostros-as/os)   adornaseis [a.ðoɾˈna.sei̯s] (ellos-as/Uds.)   adornasen [a.ðoɾˈna.sen]	Plus-que-parfait (en -ese) (yo)   hubiese adornado [u.ˈβje.se a.ðoɾˈna.ðo] (tú/vos)   hubieses adornado [u.ˈβje.ses a.ðoɾˈna.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiese adornado [u.ˈβje.se a.ðoɾˈna.ðo] (nosotros-as)   hubiésemos adornado [u.ˈβje.se.mos a.ðoɾˈna.ðo] (vosotros-as/os)   hubieseis adornado [u.ˈβje.sejs a.ðoɾˈna.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubiesen adornado [u.ˈβje.sen a.ðoɾˈna.ðo]
Futur (yo)   adornare [a.ðoɾˈna.ɾe] (tú/vos)   adornares [a.ðoɾˈna.ɾes] (él/ella/Ud.)   adornare [a.ðoɾˈna.ɾe] (nosostros-as)   adornáremos [a.ðoɾˈna.ɾe.mos] (vosostros-as/os)   adornareis [a.ðoɾˈna.ɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   adornaren [a.ðoɾˈna.ɾen]	Futur antérieur (yo)   hubiere adornado [u.ˈβje.ɾe a.ðoɾˈna.ðo] (tú/vos)   hubieres adornado [u.ˈβje.ɾes a.ðoɾˈna.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiere adornado [u.ˈβje.ɾe a.ðoɾˈna.ðo] (nosotros-as)   hubiéremos adornado [u.ˈβje.ɾe.mos a.ðoɾˈna.ðo] (vosotros-as/os)   hubiereis adornado [u.ˈβje.ɾejs a.ðoɾˈna.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieren adornado [u.ˈβje.ɾen a.ðoɾˈna.ðo]

Impératif

Notes

• La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
• La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.

Présent (forme affirmative) (yo)   — [–] (tú)  ou (vos)   adorna  adorná [aˈðoɾ.na] [a.ðoɾˈna] (usted)   adorne [aˈðoɾ.ne] (nosostros-as)   adornemos [a.ðoɾˈne.mos] (vosostros-as)   adornad [a.ðoɾˈnað] (ustedes)   adornen [aˈðoɾ.nen]