Conjugaison:espagnol/adoptar

Conjugaison en espagnol
adoptar
Verbe du 1er groupe, conjugué comme {{es-conj-1}}

adoptar, verbe espagnol du 1^er groupe.

Modes impersonnels

Mode	Formes simples		Formes composées
Infinitif	adoptar	[a.ðopˈtaɾ]	haber	adoptado	[aˌβeɾ a.ðopˈta.ðo]
Gérondif	adoptando	[a.ðopˈtan̪.do]	habiendo	adoptado	[aˌβjen.do a.ðopˈta.ðo]
Participe passé	adoptado	[a.ðopˈta.ðo]

Indicatif

Présent (yo)   adopto [aˈðop.to] (tú/vos)  ou (vos)   adoptas  adoptás [aˈðop.tas] [a.ðopˈtas] (él/ella/Ud.)   adopta [aˈðop.ta] (nosostros-as)   adoptamos [a.ðopˈta.mos] (vosostros-as/os)   adoptáis [a.ðopˈtai̯s] (ellos-as/Uds.)   adoptan [aˈðop.tan]	Passé composé (yo)   he adoptado [e a.ðopˈta.ðo] (tú/vos)   has adoptado [as a.ðopˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   ha adoptado [a a.ðopˈta.ðo] (nosotros-as)   hemos adoptado [ˈe.mos a.ðopˈta.ðo] (vosotros-as/os)   habéis adoptado [a.ˈβejs a.ðopˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   han adoptado [an a.ðopˈta.ðo]
Imparfait (yo)   adoptaba [a.ðopˈta.βa] (tú/vos)   adoptabas [a.ðopˈta.βas] (él/ella/Ud.)   adoptaba [a.ðopˈta.βa] (nosostros-as)   adoptábamos [a.ðopˈta.βa.mos] (vosostros-as/os)   adoptabais [a.ðopˈta.βai̯s] (ellos-as/Uds.)   adoptaban [a.ðopˈta.βan]	Plus-que-parfait (yo)   había adoptado [a.ˈβi.a a.ðopˈta.ðo] (tú/vos)   habías adoptado [a.ˈβi.as a.ðopˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   había adoptado [a.ˈβi.a a.ðopˈta.ðo] (nosotros-as)   habíamos adoptado [a.ˈβi.a.mos a.ðopˈta.ðo] (vosotros-as/os)   habíais adoptado [a.ˈβi.ajs a.ðopˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   habían adoptado [a.ˈβi.an a.ðopˈta.ðo]
Passé simple (yo)   adopté [a.ðopˈte] (tú/vos)   adoptaste [a.ðopˈtas.te] (él/ella/Ud.)   adoptó [a.ðopˈto] (nosostros-as)   adoptamos [a.ðopˈta.mos] (vosostros-as/os)   adoptasteis [a.ðopˈtas.tei̯s] (ellos-as/Uds.)   adoptaron [a.ðopˈta.ɾon]	Passé antérieur (yo)   hube adoptado [ˈu.βe a.ðopˈta.ðo] (tú/vos)   hubiste adoptado [u.ˈβi.ste a.ðopˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   hubo adoptado [ˈu.βo a.ðopˈta.ðo] (nosotros-as)   hubimos adoptado [u.ˈβi.mos a.ðopˈta.ðo] (vosotros-as/os)   hubisteis adoptado [u.ˈβi.stejs a.ðopˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieron adoptado [u.ˈβje.ɾon a.ðopˈta.ðo]
Futur simple (yo)   adoptaré [a.ðop.taˈɾe] (tú/vos)   adoptarás [a.ðop.taˈɾas] (él/ella/Ud.)   adoptará [a.ðop.taˈɾa] (nosostros-as)   adoptaremos [a.ðop.taˈɾe.mos] (vosostros-as/os)   adoptaréis [a.ðop.taˈɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   adoptarán [a.ðop.taˈɾan]	Futur antérieur (yo)   habré adoptado [a.ˈβɾe a.ðopˈta.ðo] (tú/vos)   habrás adoptado [a.ˈβɾas a.ðopˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   habrá adoptado [a.ˈβɾa a.ðopˈta.ðo] (nosotros-as)   habremos adoptado [a.ˈβɾe.mos a.ðopˈta.ðo] (vosotros-as/os)   habréis adoptado [a.ˈβɾejs a.ðopˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrán adoptado [a.ˈβɾan a.ðopˈta.ðo]

Conditionnel

Présent (yo)   adoptaría [a.ðop.taˈɾi.a] (tú/vos)   adoptarías [a.ðop.taˈɾi.as] (él/ella/Ud.)   adoptaría [a.ðop.taˈɾi.a] (nosostros-as)   adoptaríamos [a.ðop.taˈɾi.a.mos] (vosostros-as/os)   adoptaríais [a.ðop.taˈɾi.ai̯s] (ellos-as/Uds.)   adoptarían [a.ðop.taˈɾi.an]

Passé (yo)   habría adoptado [a.ˈβɾi.a a.ðopˈta.ðo] (tú/vos)   habrías adoptado [a.ˈβɾi.as a.ðopˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   habría adoptado [a.ˈβɾi.a a.ðopˈta.ðo] (nosotros-as)   habríamos adoptado [a.ˈβɾi.a.mos a.ðopˈta.ðo] (vosotros-as/os)   habríais adoptado [a.ˈβɾi.ajs a.ðopˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrían adoptado [a.ˈβɾi.an a.ðopˈta.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent (yo)   adopte [a.ˈðop.te] (tú/vos)  ou (vos)   adoptes  adoptés [a.ˈðop.tes] [a.ðopˈtes] (él/ella/Ud.)   adopte [a.ˈðop.te] (nosostros-as)   adoptemos [a.ðopˈte.mos] (vosostros-as/os)   adoptéis [a.ðopˈtei̯s] (ellos-as/Uds.)   adopten [a.ˈðop.ten]	Passé composé (yo)   haya adoptado [ˈa.ja a.ðopˈta.ðo] (tú/vos)  ou (vos)   hayas adoptado  hayás adoptado [ˈa.jas a.ðopˈta.ðo] [a.ˈjas a.ðopˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   haya adoptado [ˈa.ja a.ðopˈta.ðo] (nosotros-as)   hayamos adoptado [a.ˈja.mos a.ðopˈta.ðo] (vosotros-as/os)   hayáis adoptado [a.ˈjajs a.ðopˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   hayan adoptado [ˈa.jan a.ðopˈta.ðo]
Imparfait (en -ra) (yo)   adoptara [a.ðopˈta.ɾa] (tú/vos)   adoptaras [a.ðopˈta.ɾas] (él/ella/Ud.)   adoptara [a.ðopˈta.ɾa] (nosostros-as)   adoptáramos [a.ðopˈta.ɾa.mos] (vosostros-as/os)   adoptarais [a.ðopˈta.ɾai̯s] (ellos-as/Uds.)   adoptaran [a.ðopˈta.ɾan]	Plus-que-parfait (en -era) (yo)   hubiera adoptado [u.ˈβje.ɾa a.ðopˈta.ðo] (tú/vos)   hubieras adoptado [u.ˈβje.ɾas a.ðopˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiera adoptado [u.ˈβje.ɾa a.ðopˈta.ðo] (nosotros-as)   hubiéramos adoptado [u.ˈβje.ɾa.mos a.ðopˈta.ðo] (vosotros-as/os)   hubierais adoptado [u.ˈβje.ɾajs a.ðopˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieran adoptado [u.ˈβje.ɾan a.ðopˈta.ðo]
Imparfait (en -se) (yo)   adoptase [a.ðopˈta.se] (tú/vos)   adoptases [a.ðopˈta.ses] (él/ella/Ud.)   adoptase [a.ðopˈta.se] (nosostros-as)   adoptásemos [a.ðopˈta.se.mos] (vosostros-as/os)   adoptaseis [a.ðopˈta.sei̯s] (ellos-as/Uds.)   adoptasen [a.ðopˈta.sen]	Plus-que-parfait (en -ese) (yo)   hubiese adoptado [u.ˈβje.se a.ðopˈta.ðo] (tú/vos)   hubieses adoptado [u.ˈβje.ses a.ðopˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiese adoptado [u.ˈβje.se a.ðopˈta.ðo] (nosotros-as)   hubiésemos adoptado [u.ˈβje.se.mos a.ðopˈta.ðo] (vosotros-as/os)   hubieseis adoptado [u.ˈβje.sejs a.ðopˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubiesen adoptado [u.ˈβje.sen a.ðopˈta.ðo]
Futur (yo)   adoptare [a.ðopˈta.ɾe] (tú/vos)   adoptares [a.ðopˈta.ɾes] (él/ella/Ud.)   adoptare [a.ðopˈta.ɾe] (nosostros-as)   adoptáremos [a.ðopˈta.ɾe.mos] (vosostros-as/os)   adoptareis [a.ðopˈta.ɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   adoptaren [a.ðopˈta.ɾen]	Futur antérieur (yo)   hubiere adoptado [u.ˈβje.ɾe a.ðopˈta.ðo] (tú/vos)   hubieres adoptado [u.ˈβje.ɾes a.ðopˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiere adoptado [u.ˈβje.ɾe a.ðopˈta.ðo] (nosotros-as)   hubiéremos adoptado [u.ˈβje.ɾe.mos a.ðopˈta.ðo] (vosotros-as/os)   hubiereis adoptado [u.ˈβje.ɾejs a.ðopˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieren adoptado [u.ˈβje.ɾen a.ðopˈta.ðo]

Impératif

Notes

• La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
• La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.

Présent (forme affirmative) (yo)   — [–] (tú)  ou (vos)   adopta  adoptá [aˈðop.ta] [a.ðopˈta] (usted)   adopte [aˈðop.te] (nosostros-as)   adoptemos [a.ðopˈte.mos] (vosostros-as)   adoptad [a.ðopˈtað] (ustedes)   adopten [aˈðop.ten]