Conjugaison:espagnol/abultar

Conjugaison en espagnol
abultar
Verbe du 1er groupe, conjugué comme {{es-conj-1}}

abultar, verbe espagnol du 1^er groupe.

Modes impersonnels

Mode	Formes simples		Formes composées
Infinitif	abultar	[a.bulˈtaɾ]	haber	abultado	[aˌβeɾ a.bulˈta.ðo]
Gérondif	abultando	[a.bulˈtan̪.do]	habiendo	abultado	[aˌβjen.do a.bulˈta.ðo]
Participe passé	abultado	[a.bulˈta.ðo]

Indicatif

Présent (yo)   abulto [aˈbul.to] (tú/vos)  ou (vos)   abultas  abultás [aˈbul.tas] [a.bulˈtas] (él/ella/Ud.)   abulta [aˈbul.ta] (nosostros-as)   abultamos [a.bulˈta.mos] (vosostros-as/os)   abultáis [a.bulˈtai̯s] (ellos-as/Uds.)   abultan [aˈbul.tan]	Passé composé (yo)   he abultado [e a.bulˈta.ðo] (tú/vos)   has abultado [as a.bulˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   ha abultado [a a.bulˈta.ðo] (nosotros-as)   hemos abultado [ˈe.mos a.bulˈta.ðo] (vosotros-as/os)   habéis abultado [a.ˈβejs a.bulˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   han abultado [an a.bulˈta.ðo]
Imparfait (yo)   abultaba [a.bulˈta.βa] (tú/vos)   abultabas [a.bulˈta.βas] (él/ella/Ud.)   abultaba [a.bulˈta.βa] (nosostros-as)   abultábamos [a.bulˈta.βa.mos] (vosostros-as/os)   abultabais [a.bulˈta.βai̯s] (ellos-as/Uds.)   abultaban [a.bulˈta.βan]	Plus-que-parfait (yo)   había abultado [a.ˈβi.a a.bulˈta.ðo] (tú/vos)   habías abultado [a.ˈβi.as a.bulˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   había abultado [a.ˈβi.a a.bulˈta.ðo] (nosotros-as)   habíamos abultado [a.ˈβi.a.mos a.bulˈta.ðo] (vosotros-as/os)   habíais abultado [a.ˈβi.ajs a.bulˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   habían abultado [a.ˈβi.an a.bulˈta.ðo]
Passé simple (yo)   abulté [a.bulˈte] (tú/vos)   abultaste [a.bulˈtas.te] (él/ella/Ud.)   abultó [a.bulˈto] (nosostros-as)   abultamos [a.bulˈta.mos] (vosostros-as/os)   abultasteis [a.bulˈtas.tei̯s] (ellos-as/Uds.)   abultaron [a.bulˈta.ɾon]	Passé antérieur (yo)   hube abultado [ˈu.βe a.bulˈta.ðo] (tú/vos)   hubiste abultado [u.ˈβi.ste a.bulˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   hubo abultado [ˈu.βo a.bulˈta.ðo] (nosotros-as)   hubimos abultado [u.ˈβi.mos a.bulˈta.ðo] (vosotros-as/os)   hubisteis abultado [u.ˈβi.stejs a.bulˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieron abultado [u.ˈβje.ɾon a.bulˈta.ðo]
Futur simple (yo)   abultaré [a.bul.taˈɾe] (tú/vos)   abultarás [a.bul.taˈɾas] (él/ella/Ud.)   abultará [a.bul.taˈɾa] (nosostros-as)   abultaremos [a.bul.taˈɾe.mos] (vosostros-as/os)   abultaréis [a.bul.taˈɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   abultarán [a.bul.taˈɾan]	Futur antérieur (yo)   habré abultado [a.ˈβɾe a.bulˈta.ðo] (tú/vos)   habrás abultado [a.ˈβɾas a.bulˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   habrá abultado [a.ˈβɾa a.bulˈta.ðo] (nosotros-as)   habremos abultado [a.ˈβɾe.mos a.bulˈta.ðo] (vosotros-as/os)   habréis abultado [a.ˈβɾejs a.bulˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrán abultado [a.ˈβɾan a.bulˈta.ðo]

Conditionnel

Présent (yo)   abultaría [a.bul.taˈɾi.a] (tú/vos)   abultarías [a.bul.taˈɾi.as] (él/ella/Ud.)   abultaría [a.bul.taˈɾi.a] (nosostros-as)   abultaríamos [a.bul.taˈɾi.a.mos] (vosostros-as/os)   abultaríais [a.bul.taˈɾi.ai̯s] (ellos-as/Uds.)   abultarían [a.bul.taˈɾi.an]

Passé (yo)   habría abultado [a.ˈβɾi.a a.bulˈta.ðo] (tú/vos)   habrías abultado [a.ˈβɾi.as a.bulˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   habría abultado [a.ˈβɾi.a a.bulˈta.ðo] (nosotros-as)   habríamos abultado [a.ˈβɾi.a.mos a.bulˈta.ðo] (vosotros-as/os)   habríais abultado [a.ˈβɾi.ajs a.bulˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrían abultado [a.ˈβɾi.an a.bulˈta.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent (yo)   abulte [a.ˈbul.te] (tú/vos)  ou (vos)   abultes  abultés [a.ˈbul.tes] [a.bulˈtes] (él/ella/Ud.)   abulte [a.ˈbul.te] (nosostros-as)   abultemos [a.bulˈte.mos] (vosostros-as/os)   abultéis [a.bulˈtei̯s] (ellos-as/Uds.)   abulten [a.ˈbul.ten]	Passé composé (yo)   haya abultado [ˈa.ja a.bulˈta.ðo] (tú/vos)   hayas abultado [ˈa.jas a.bulˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   haya abultado [ˈa.ja a.bulˈta.ðo] (nosotros-as)   hayamos abultado [a.ˈja.mos a.bulˈta.ðo] (vosotros-as/os)   hayáis abultado [a.ˈjajs a.bulˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   hayan abultado [ˈa.jan a.bulˈta.ðo]
Imparfait (en -ra) (yo)   abultara [a.bulˈta.ɾa] (tú/vos)   abultaras [a.bulˈta.ɾas] (él/ella/Ud.)   abultara [a.bulˈta.ɾa] (nosostros-as)   abultáramos [a.bulˈta.ɾa.mos] (vosostros-as/os)   abultarais [a.bulˈta.ɾai̯s] (ellos-as/Uds.)   abultaran [a.bulˈta.ɾan]	Plus-que-parfait (en -era) (yo)   hubiera abultado [u.ˈβje.ɾa a.bulˈta.ðo] (tú/vos)   hubieras abultado [u.ˈβje.ɾas a.bulˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiera abultado [u.ˈβje.ɾa a.bulˈta.ðo] (nosotros-as)   hubiéramos abultado [u.ˈβje.ɾa.mos a.bulˈta.ðo] (vosotros-as/os)   hubierais abultado [u.ˈβje.ɾajs a.bulˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieran abultado [u.ˈβje.ɾan a.bulˈta.ðo]
Imparfait (en -se) (yo)   abultase [a.bulˈta.se] (tú/vos)   abultases [a.bulˈta.ses] (él/ella/Ud.)   abultase [a.bulˈta.se] (nosostros-as)   abultásemos [a.bulˈta.se.mos] (vosostros-as/os)   abultaseis [a.bulˈta.sei̯s] (ellos-as/Uds.)   abultasen [a.bulˈta.sen]	Plus-que-parfait (en -ese) (yo)   hubiese abultado [u.ˈβje.se a.bulˈta.ðo] (tú/vos)   hubieses abultado [u.ˈβje.ses a.bulˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiese abultado [u.ˈβje.se a.bulˈta.ðo] (nosotros-as)   hubiésemos abultado [u.ˈβje.se.mos a.bulˈta.ðo] (vosotros-as/os)   hubieseis abultado [u.ˈβje.sejs a.bulˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubiesen abultado [u.ˈβje.sen a.bulˈta.ðo]
Futur (yo)   abultare [a.bulˈta.ɾe] (tú/vos)   abultares [a.bulˈta.ɾes] (él/ella/Ud.)   abultare [a.bulˈta.ɾe] (nosostros-as)   abultáremos [a.bulˈta.ɾe.mos] (vosostros-as/os)   abultareis [a.bulˈta.ɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   abultaren [a.bulˈta.ɾen]	Futur antérieur (yo)   hubiere abultado [u.ˈβje.ɾe a.bulˈta.ðo] (tú/vos)   hubieres abultado [u.ˈβje.ɾes a.bulˈta.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiere abultado [u.ˈβje.ɾe a.bulˈta.ðo] (nosotros-as)   hubiéremos abultado [u.ˈβje.ɾe.mos a.bulˈta.ðo] (vosotros-as/os)   hubiereis abultado [u.ˈβje.ɾejs a.bulˈta.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieren abultado [u.ˈβje.ɾen a.bulˈta.ðo]

Impératif

Notes

• La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
• La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.

Présent (forme affirmative) (yo)   — [–] (tú)  ou (vos)   abulta  abultá [aˈbul.ta] [a.bulˈta] (usted)   abulte [aˈbul.te] (nosostros-as)   abultemos [a.bulˈte.mos] (vosostros-as)   abultad [a.bulˈtað] (ustedes)   abulten [aˈbul.ten]