ὅρμημα

Grec ancien

Étymologie

Mot dérivé de ὁρμάω, hormaô, avec le suffixe -μα, -ma.

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	τὸ	ὅρμημα	τὰ	ὁρμήματα	τὼ	ὁρμήματε
Vocatif		ὅρμημα		ὁρμήματα		ὁρμήματε
Accusatif	τὸ	ὅρμημα	τὰ	ὁρμήματα	τὼ	ὁρμήματε
Génitif	τοῦ	ὁρμήματος	τῶν	ὁρμημάτων	τοῖν	ὁρμημάτοιν
Datif	τῷ	ὁρμήματι	τοῖς	ὁρμήμασι(ν)	τοῖν	ὁρμημάτοιν

ὅρμημα, hórmêma *\ˈhor.mɛː.ma\ neutre

1. Impulsion, désir.
   • Ἑλένης ὁρμήματα τε στοναχάς τε.

Apparentés étymologiques

• ὁρμή

Références

• « ὅρμημα », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek–English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage