ἱστοριογραφία

Grec ancien

Étymologie

Mot dérivé de ἱστοριόγραφος, historiographos (« historien »), avec le suffixe -ία, -ía.

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	ἡ	ἱστοριογραφία	αἱ	ἱστοριογραφιαι	τὼ	ἱστοριογραφία
Vocatif		ἱστοριογραφία		ἱστοριογραφιαι		ἱστοριογραφία
Accusatif	τὴν	ἱστοριογραφίαν	τὰς	ἱστοριογραφίας	τὼ	ἱστοριογραφία
Génitif	τῆς	ἱστοριογραφίας	τῶν	[[{{{4}}}ῶν|{{{4}}}ῶν]]	τοῖν	ἱστοριογραφίαιν
Datif	τῇ	ἱστοριογραφίᾳ	ταῖς	ἱστοριογραφίαις	τοῖν	ἱστοριογραφίαιν

ἱστοριογραφία, historiographía *\his.to.ri.o.ɡra.ˈpʰi.aː\ féminin

1. Historiographie, art de l'historiographe.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage