ἰδιοσυγκρασία

Voir aussi : ιδιοσυγκρασία

Grec ancien

Étymologie

Mot composé de ἴδιος, ídios (« propre, particulier ») et de σύγκρασις, súnkrasis (« mélange »).

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	ἡ	ἰδιοσυγκρασία	αἱ	ἰδιοσυγκρασιαι	τὼ	ἰδιοσυγκρασία
Vocatif		ἰδιοσυγκρασία		ἰδιοσυγκρασιαι		ἰδιοσυγκρασία
Accusatif	τὴν	ἰδιοσυγκρασίαν	τὰς	ἰδιοσυγκρασίας	τὼ	ἰδιοσυγκρασία
Génitif	τῆς	ἰδιοσυγκρασίας	τῶν	[[{{{4}}}ῶν|{{{4}}}ῶν]]	τοῖν	ἰδιοσυγκρασίαιν
Datif	τῇ	ἰδιοσυγκρασίᾳ	ταῖς	ἰδιοσυγκρασίαις	τοῖν	ἰδιοσυγκρασίαιν

ἰδιοσυγκρασία, idiosugkrasía *\i.di.o.syŋ.kra.ˈsi.aː\ féminin

1. Idiosyncrasie, tempérament particulier.

Variantes

• ἰδιοσυγκρασίη (Ionien)

Références

• « ἰδιοσυγκρασία », dans Henry Liddell, Robert Scott, Henry Stuart Jones, Roderick McKenzie, A Greek–English Lexicon, Clarendon Press, Oxford, 1940 → consulter cet ouvrage