ἐξομολογητής
Grec ancien[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Du verbe ἐξομολογῶ, exomologỗ (« confesser »).
Nom commun [modifier le wikicode]
| Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominatif | ὁ | ἐξομολογητής | οἱ | ἐξομολογηταί | τὼ | ἐξομολογητά |
| Vocatif | ἐξομολογητά | ἐξομολογηταί | ἐξομολογητά | |||
| Accusatif | τὸν | ἐξομολογητήν | τοὺς | ἐξομολογητάς | τὼ | ἐξομολογητά |
| Génitif | τοῦ | ἐξομολογητοῦ | τῶν | ἐξομολογητῶν | τοῖν | ἐξομολογηταῖν |
| Datif | τῷ | ἐξομολογητῇ | τοῖς | ἐξομολογηταῖς | τοῖν | ἐξομολογηταῖν |
ἐξομολογητής, exomologêtếs *\e.kʰso.mo.lo.ɡɛː.ˈtɛːs\ masculin
- (Religion) Confesseur.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)