ἀκόρεστος

Grec ancien

Étymologie

Variante attique de ἀκόρητος, de κορέννυμι.

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		ἀκόρεστ		ἀκόρεστ		ἀκόρεστ
vocatif		ἀκόρεστ		ἀκόρεστ		ἀκόρεστ
accusatif		ἀκόρεστ		ἀκόρεστ		ἀκόρεστ
génitif		ἀκόρεστ		ἀκόρεστ		ἀκόρεστ
datif		ἀκόρεστ		ἀκόρεστ		ἀκόρεστ
cas	duel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		ἀκόρεστ		ἀκόρεστ		ἀκόρεστ
vocatif		ἀκόρεστ		ἀκόρεστ		ἀκόρεστ
accusatif		ἀκόρεστ		ἀκόρεστ		ἀκόρεστ
génitif		ἀκόρεστ		ἀκόρεστ		ἀκόρεστ
datif		ἀκόρεστ		ἀκόρεστ		ἀκόρεστ
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		ἀκόρεστ		ἀκόρεστ		ἀκόρεστ
vocatif		ἀκόρεστ		ἀκόρεστ		ἀκόρεστ
accusatif		ἀκόρεστ		ἀκόρεστ		ἀκόρεστ
génitif		ἀκόρεστ		ἀκόρεστ		ἀκόρεστ
datif		ἀκόρεστ		ἀκόρεστ		ἀκόρεστ

ἀκόρεστος, akorestos

1. Insatiable, inépuisable.
2. Qui ne cause aucune satiété.

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage