τρύπημα

Grec ancien

Étymologie

Mot dérivé de τρυπάω, trupáô, avec le suffixe -μα, -ma.

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	τὸ	τρύπημα	τὰ	τρυπήματα	τὼ	τρυπήματε
Vocatif		τρύπημα		τρυπήματα		τρυπήματε
Accusatif	τὸ	τρύπημα	τὰ	τρυπήματα	τὼ	τρυπήματε
Génitif	τοῦ	τρυπήματος	τῶν	τρυπημάτων	τοῖν	τρυπημάτοιν
Datif	τῷ	τρυπήματι	τοῖς	τρυπήμασι(ν)	τοῖν	τρυπημάτοιν

τρύπημα, trúpêma neutre

1. Trou.
2. vagin. (informel)

Synonymes

• τρυμαλιά
• τρύμη
• τρῦπα, τρύπη

Apparentés étymologiques

• τείρω (frotter)
• τρύω

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
• « τρύπημα », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek–English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage