σάρον

Grec ancien

Étymologie

Déverbal de σαίρω, saírô (« balayer »), apparenté à σάρος, sáros (« cycle des ans »).

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	τὸ	σάρον	τὰ	σάρα	τὼ	σάρω
Vocatif		σάρον		σάρα		σάρω
Accusatif	τὸ	σάρον	τὰ	σάρα	τὼ	σάρω
Génitif	τοῦ	σάρου	τῶν	σάρων	τοῖν	σάροιν
Datif	τῷ	σάρῳ	τοῖς	σάροις	τοῖν	σάροιν

σάρον, sáron \ˈsa.ron\ neutre

1. Balai.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Dérivés

• σαρόω, balayer
  • σάρωμα, balayage
  • σαρώτης, balayeur
  • σάρωτρον, balai

Références

• « σάρον », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek–English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage