σάκχαρις

Grec ancien

Étymologie

Du sanskrit शर्करा, śarkarā.

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	ἡ	σάκχαρις	αἱ	σακχάρεις	τὼ	σακχάρει
Vocatif		σάκχαρι		σακχάρεις		σακχάρει
Accusatif	τὴν	σάκχαριν	τὰς	σακχάρεις	τὼ	σακχάρει
Génitif	τῆς	σακχάρεως	τῶν	σακχάρεων	τοῖν	σακχαρέοιν
Datif	τῇ	σακχάρει	ταῖς	σακχάρεσι(ν)	τοῖν	σακχαρέοιν

σάκχαρις, sákkharis *\ˈsa.kʰːa.ris\ féminin (Ancienne écriture : σάϰχαϱις)

1. Sucre.
   • πισσέλαιον, σάκχαρις, στέαρ ποταμίων ἰχθύων ἐν ἡλίῳ ἀποτακὲν καὶ μιγὲν μέλιτι, <καὶ> χολαὶ δὲ πέρδικος ἀγρίας, ἰχθύος τοῦ καλλιωνύμου, σκορπίου ἰχθύος, χελώνης θαλασσίας, ὑαίνης, αἰγὸς ἀγρίας, σὺν μέλιτι πᾶσαι. — (Dioscoride, Περὶ ἁπλῶν φαρμάκων, 1, 40, 4, 6)

Variantes

• σάκχαρ, σάκχαρον

Dérivés dans d’autres langues

• Grec : ζάχαρη
• Latin : saccharum

Références

• « σάκχαρις », dans Henry Liddell, Robert Scott, Henry Stuart Jones, Roderick McKenzie, A Greek–English Lexicon, Clarendon Press, Oxford, 1940 → consulter cet ouvrage