προφητικός

Grec ancien

Étymologie

Mot dérivé de προφήτης, prophêtês (« prophète »), avec le suffixe -ικός, -ikós.

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		προϕητιϰός		προϕητιϰή		προϕητιϰόν
vocatif		προϕητιϰέ		προϕητιϰή		προϕητιϰόν
accusatif		προϕητιϰόν		προϕητιϰήν		προϕητιϰόν
génitif		προϕητιϰοῦ		προϕητιϰῆς		προϕητιϰοῦ
datif		προϕητιϰῷ		προϕητιϰῇ		προϕητιϰῷ
cas	duel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		προϕητιϰώ		προϕητιϰά		προϕητιϰώ
vocatif		προϕητιϰώ		προϕητιϰά		προϕητιϰώ
accusatif		προϕητιϰώ		προϕητιϰά		προϕητιϰώ
génitif		προϕητιϰοῖν		προϕητιϰαῖν		προϕητιϰοῖν
datif		προϕητιϰοῖν		προϕητιϰαῖν		προϕητιϰοῖν
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		προϕητιϰοί		προϕητιϰαί		προϕητιϰά
vocatif		προϕητιϰοί		προϕητιϰαί		προϕητιϰά
accusatif		προϕητιϰούς		προϕητιϰάς		προϕητιϰά
génitif		προϕητιϰῶν		προϕητιϰῶν		προϕητιϰῶν
datif		προϕητιϰοῖς		προϕητιϰαῖς		προϕητιϰοῖς

προφητικός, prophêtikos

1. Prophétique.

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage