πέπερι

Grec ancien

Étymologie

Du sanskrit पिप्पलि, pippali (« Pipper longum »).

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	τὸ	πέπερι	τὰ	πεπέριτα	τὼ	πεπέριτε
Vocatif		πέπερι		πεπέριτα		πεπέριτε
Accusatif	τὸ	πέπερι	τὰ	πεπέριτα	τὼ	πεπέριτε
Génitif	τοῦ	πεπέριτος	τῶν	πεπερίτων	τοῖν	πεπερίτοιν
Datif	τῷ	πεπέριτι	τοῖς	πεπέρισι(ν)	τοῖν	πεπερίτοιν

πέπερι, péperi *\ˈpe.pe.ri\ neutre

1. (Cuisine) Poivre.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Dérivés

• πεπερίζω (« poivrer »)

Dérivés dans d’autres langues

• Grec : πιπέρι
• Latin : piper

Références

• « πέπερι », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek–English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage