μαρτυροποιΐα

Grec ancien

Étymologie

de μάρτυς et de ποιέω

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	ἡ	μαρτυροποιΐα	αἱ	μαρτυροποιϊαι	τὼ	μαρτυροποιΐα
Vocatif		μαρτυροποιΐα		μαρτυροποιϊαι		μαρτυροποιΐα
Accusatif	τὴν	μαρτυροποιΐαν	τὰς	μαρτυροποιΐας	τὼ	μαρτυροποιΐα
Génitif	τῆς	μαρτυροποιΐας	τῶν	[[{{{4}}}ῶν|{{{4}}}ῶν]]	τοῖν	μαρτυροποιΐαιν
Datif	τῇ	μαρτυροποιΐᾳ	ταῖς	μαρτυροποιΐαις	τοῖν	μαρτυροποιΐαιν

μαρτυροποιΐα, ας (ἡ) [ῠ] féminin. Autre écriture : μαϱτυϱοποιΐα.

1. Action d'appeler en témoignage.

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
• Alphonse Dain, Jules-Albert de Foucault, Pierre Poulain, Grammaire grecque Éloi-Jules Ragon, éditions Jean de Gigord, Paris, 1952