δόκημα

Grec ancien

Étymologie

Doublet de δόγμα, dógma, dérivé de δοκέω, dokéô (« penser »), avec le suffixe -μα, -ma.

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	τὸ	δόκημα	τὰ	δόκηματα	τὼ	δόκηματε
Vocatif		δόκημα		δόκηματα		δόκηματε
Accusatif	τὸ	δόκημα	τὰ	δόκηματα	τὼ	δόκηματε
Génitif	τοῦ	δόκηματος	τῶν	δόκηματων	τοῖν	δόκηματοιν
Datif	τῷ	δόκηματι	τοῖς	δόκημασι(ν)	τοῖν	δόκηματοιν

δόκημα, dókêma *\Prononciation ?\ neutre

1. Opinion.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
2. Opinion fausse.
   • οἱ δοκήμασιν σοφοί, ceux qui semblent sages en apparence.

Synonymes

• δοκή

Références

• « δόκημα », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek–English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage