γραμματεύς

Grec ancien

Étymologie

De γράμμα, grámma (« écrit, lettre »).

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	ὁ	[[γραμματεύς]]	οἱ	[[γραμματεῖς]]	τὼ	[[γραμματῆ]]
Vocatif		[[γραμματεῦ]]		[[γραμματεῖς]]		[[γραμματῆ]]
Accusatif	τὸν	[[γραμματέα]]	τοὺς	[[γραμματέας]]	τὼ	[[γραμματῆ]]
Génitif	τοῦ	[[γραμματέως]]	τῶν	[[γραμματέων]]	τοῖν	[[γραμματέοιν]]
Datif	τῷ	[[γραμματεῖ]]	τοῖς	[[γραμματεῦσι]], [[γραμματεῦσιν]]	τοῖν	[[γραμματέοιν]]

γραμματεύς, grammateús *\ɡra.mːa.ˈte͜us\ masculin

1. Scribe.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Dérivés

• γραμματεία (« office de scribe »)
• γραμματεύω (« être scribe »)

Dérivés dans d’autres langues

• Grec : γραμματέας
• Latin : grammateus

Références

• « γραμματεύς », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek–English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage