βασίλειος

Voir aussi : Βασίλειος

Grec ancien

Étymologie

Mot dérivé de βασιλεύς, basileús (« roi »), avec le suffixe -ιος, -ios.

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		βασίλειος		βασιλείᾱ		βασίλειον
vocatif		βασίλειε		βασιλείᾱ		βασίλειον
accusatif		βασίλειον		βασιλείᾱν		βασίλειον
génitif		βασιλείου		βασιλείᾱς		βασιλείου
datif		βασιλείῳ		βασιλείᾳ		βασιλείῳ
cas	duel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		βασιλείω		βασιλείᾱ		βασιλείω
vocatif		βασιλείω		βασιλείω		βασιλείω
accusatif		βασιλείω		βασιλείᾱ		βασιλείω
génitif		βασιλείοιν		βασιλείαιν		βασιλείοιν
datif		βασιλείοιν		βασιλείαιν		βασιλείοιν
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		βασίλειοι		βασίλειαι		βασίλειᾱ
vocatif		βασίλειοι		βασίλειαι		βασίλειᾱ
accusatif		βασιλείους		βασιλείᾱς		βασιλείᾱ
génitif		βασιλείων		βασιλείων		βασιλείων
datif		βασιλείοις		βασιλείαις		βασιλείοις

βασίλειος, basíleios

1. Royal, de roi.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Synonymes

• βασιλικός

Dérivés

• βασίλεια, βασίλειον

Dérivés dans d’autres langues

• Latin : basilea, basileum

Prononciation

• *\ba.sí.leː.os\ (Attique (V^e siècle av. J.-C.))
• *\baˈsi.li.os\ (Koinè, Égypte (I^er siècle))
• *\βaˈsi.li.os\ (Koinè (IV^e siècle))
• *\vaˈsi.li.os\ (Byzance (X^e siècle))
• *\vaˈsi.li.os\ (Constantinople (XV^e siècle))

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
• « βασίλειος », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek–English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage